Smederij Kolkman werd in 1919 door Wim Kolkman
senior opgericht. In 1949 trouwde Thijs met Jopie
Swart en kwam achter de smederij te wonen. Vader
Kolkman verhuisde naar de woning waar nu Piet
Kolkman woont. Men kreeg in die tijd nog een
subsidie van 3.000 gulden van het rijk, als men een
woning liet bouwen. Voor 14.000 gulden kon het
worden gebouwd. Nel Bruin en Willem Kolkman zijn
in 1960 getrouwd. Er is in die tijd ook een showroom
gebouwd.
Tijdens de oorlog van 1940 tot 1945 had Willem
Kolkman een radiocentrale. Voor een halve cent kon
men een uur luisteren. Vaak moest Willem voor zijn
klanten bellen. Men had voor zo'n apparaat nog wat
angst. Na 1945 kwam men bij klanten langs met
showwagens om ze een keuze te laten maken voor
fornuizen en gastoestellen. Na het tijdperk van het
beslaan van paarden kwamen er machines op het
land. De Kolkmannen waren hun tijd bijkans vooruit,
maar ze hebben de werkplaats gelukkig in oude staat
gelaten, waardoor je bij binnenkomst ervaart alsof je in
een ver verleden stapt.
Willem was de loodgieter en Thijs de elektriciën.
Hij had geen stroommeter nodig. Hij pakte gewoon de
kabels vast. De gebroeders Kolkman beheerden ook
het bovengrondse elektriciteitsnet. Ze klommen als
volleerde artiesten zo de hoge, houten palen in. Aan
hun voeten waren speciale, ronde ijzers bevestigd.
Met een handige beweging klemden ze die om de
houten palen, terwijl ze de veiligheidsgordels altijd
strikt gebruikten. Alle maanden werden de meterstan
den opgenomen. Thijs nam dat voor zijn rekening.
Willem was meer de bromfietsman. De Garelli was de
geliefde brommer bij de jeugd. Ook het reparatiewerk
werd door hen verricht. Het opvoeren van de brom
mers werd na goedkeuring van de ouders door hen
uitgevoerd. De eerste fietsen waren simpel. De terug
traprem was hiervan een voorbeeld, net zoals de kleur:
zwart. Het leverde heel veel werk voor de gebroeders
op. Tot laat in de avond waren ze aan de slag.
Uitbreiding van de zaak kon niet uitblijven. Dat was
noodzakelijk. Het woonhuis van Willem werd ver
bouwd tot winkel. Nel en Willem verhuisden naar een
woning achter die van vader Willem Kolkman. Vader
verhuisde in 1964 naar Maria Mater in 't Veld. Onder
tussen werd het kleine huisje gebruikt als showroom
voor kachels. De verkoop van wasmachines en van
tv's kwam in opgang. De firma Kolkman groeide uit zijn
jasje. Mooier kunnen we het niet omschrijven.
Een grote uitbreiding was het gevolg. Nel ging met een
pak Dixan onder de arm de wijk in om wasmachines
te demonstreren. Toen ze dit vertelde, kon ze een
schaterlach niet onderdrukken. De gebroeders Kolk
man pasten in alle „hamen". Ze waren druk in touw
en hadden van alles verstand. Het woord nee stond
niet in hun woordenboek. In de eerste tv's zaten grote
radiobuizen (of elektronische buizen). Later kwamen
er tv's met veel meer elektronica. In de drukke jaren
1970-1980 was Frans van den Hoek jr. de eerste
knecht. Tijdens deze drukke jaren werkte de firma met
6 man personeel.
In de beginjaren 70 kwamen de cv-installaties. „Ik
herinner mij nog dat Willem Kolkman zei dat mevrouw
vandaag maar te gast moest gaan, want dan liep ze
niet in de weg."Er werden in het begin geen offertes
gemaakt. Hier sprak de kennis van het „boekdelen".
Gebroeders Kolkman
De smederij aan de Havenstraat in Zijdewind
