A
li\ aY
v 1
Net in de eerste klas, de dag na Zijdewinder kermis,
had ik kauwgom in mijn mond naar school. Zo 'n
lekkere dikke roze prop. Ik vond het zonde om weg te
gooien toen we de klas ingingen. Tijdens de tekenles in
zo'n piepklein schriftje, met vloeipapier ertussen, deed
ik zo mijn best dat mijn mond open ging en de prop
kauwgom op het vloeipapier viel. En...ja hoor... Juf
frouw de Braasem had het gezien en zei met strenge
stem: Ada Keesom.wat gebeurt daar?
In de prullenbak met die kauwgom! Ik weet nog
precies hoe betrapt en wanhopig ik de kauwgom
van het vloeipapier probeerde te schrapen.
(zonde ook, want ik kauwde er pas 2 dagen op!)
Soms kom ik het schriftje nog tegen als ik in oude
dozen zoek. Dan kijk ik nog even naar de tekening
"kermis" met op het vloeipapiertje ernaast nog steeds
zo 'n grauwe plek.
Ada Keesom
Ik kan me nog wel herinneren dat er op de bewaar
school een zonsverduistering was. We mochten
allemaal naar buiten, waar het helder en zonnig weer
was. Wel kregen we stukjes mica, die we voor onze
ogen moesten houden, als we naar de zon keken.
Sjaak Wit
Als iemand bij ons thuis de Eerste Communie deed,
kregen we van mijn moeder altijd een gulden mee om
in de pastorie aan Man'e-van-Pastoor te geven.
Ik wist niet precies waarom, maar het leek me wel wat
om later zo'n baan te hebben.
Ada Keesom
Wat ik mij altijd herinner en juist als het weer tegen
Sinterklaas aanloopt Is, toen wij op de kleuterschool
zaten, dat Trappedoelie met zijn rood-zwarte pak,
ketting en grote roe met veel lawaai uit de kleedkamer
van de voetbal kwam. Het is niet zo dat ik daar een
trauma van opgelopen heb hoor, maar ik kan dat beeld
nog steeds voor mij halen en dat is elke keer wel weer
grappig om dat te vertellen. Verder heb ik eigenlijk niet
zoveel speciale herinneringen.
Kees van Schagen
Op de reünie zag ik in het godsdienstschriftje van
Piet Spaans de hartjes waarvan 1 helemaal zwart
ingekleurd (een doodzonde) en de andere met zwarte
stippen, de dagelijkse zonden. We kregen een "biecht-
kaartje" als we gebiecht hadden. De pastoor schoof
dat door een gleufje naar jouw kant. Je moest het op
school inleveren en de zuster noteerde in een schrift
dat je weer geweest was. Zo kon het gebeuren dat in
de klas de namen afgeroepen werden van meisjes die
nodig weer moesten biechten. Ooit vond ik in de kerk
tussen de banken een biechtkaartje. Ik heb het ingele
verd voor een kruisje in het schrift, maar dat heeft me
vast zo'n zwarte stip opgeleverd op mijn hartje.
Overigens kent niemand uit omliggende dorpen het
"biechtkaartje". Dat was er waarschijnlijk alleen
in 't Veld!
Ada Keesom
--
Piet Spaans op de bmg bij Bierman, Zwarteweg 17
Op deze schoolfoto ziet u Frans Jong zittend in een schoolbank
voor de kaart van europa.