6
te helpen. Het kermisgebeuren, het reizen en trekken
en de omgang met dat vrije volkje was zijn lust en zijn
leven. Zo gebeurde het dat Simon contact kreeg met
een exploitant van een Turkse schop, waar hij toen
een tijd mee optrok. Ook werkte Siem vaak samen
met Dirk de Winter die een schommelschuitje had.
Kortgeleden heb ik aan Sjaak Klos gevraagd of hij
Simon Takken gekend heeft. Sjaak heeft zelf jarenlang
een kermisattractie gehad en kwam van een familie
van bekende kermisexploitanten. Hij zei: „Ja, nou en
of. Simon was een doodgoeie vent. Ik heb zelfs nog
auto leren rijden van Siem op de kermisterreinen met
zijn eigen wagen. Ik was toen nog maar een jochie."
Kermismensen vormden een grote familie: alles
was oom of tante, wat een feest was dat. De man
en eigenaar van de Turkse schop, waar Simon mee
samenwerkte, kwam vrij onverwachts te overlijden.
Of het de leeftijd was of door ziekte weet ik niet, maar
deze man liet toen vrouw en kinderen na. Simon,
de goedheid zelve, heeft dit bedrijfje gewoon verder
voortgezet. Hijzelf had ook veel plezier in dit werk en
had met alle kermiscollega's een heel goede omgang.
Het kermisvolk was eigenlijk een grote familie.
Met ziek en zeer hielp en steunde men elkaar door
dik en dun.
In de wintermaanden werd de boel geschilderd en
gerepareerd. Dat gebeurde ook wel bij oom Piet in 't
Veld. Het draaiorgel stond dan opgeslagen bij zwager
Willem in de Kampen. Op zondagmiddag is het wel
voorgekomen dat de dochters en moeder Marie daar
gebruik van maakten en dansten op de orgelmuziek
in de schuur. De oudste dochter van Willem van.der
Stoop had al een hele tijd verkering en had ook net
als alle meisjes werkhuisjes zo hier en daar en moest
dan ook soms hele stukken lopen. Het was in die tijd
dat de fietsen in opkomst kwamen, maar onbetaalbaar
waren voor de gewone man. Een van de meisjes,
een oomzegger van Siem, trok de stoute schoenen
aan en vroeg oom Siem om haar te helpen om een
fiets te kopen. Simon, die zelf ook maar net kon
rondkomen met zijn loon, heeft toen de raad gegeven
dat maar aan haar oma te vragen, want Siem dacht:
„Moeder helpt haar wel, want het is haar lievelingetje."
Moeder heeft gerust nog wel een ouwe kous van de
schapenwol, was de gedachte van Siem. Simon, die
Turkse schop, Broek in Waterland.
Op de foto uit omstreeks 1900 staat voor het raadhuis van Winkel
de kermis opgesteld. Voor de waaghalzen weer nieuwe uitdagin
gen: links een luchtschommel en rechts een Turkse schop.
C. Modder, Aartswoud.
