Tante Neêltje
Vroeger hadden we een tante Neêltje
Ja, dat weet ik nag heêl goed
Ze had altoid een zwarte jas an
en op d'r hoofd een gróte hoed
Neêltje had het niet zo makk'lijk
ze weunde achter in 't land
en d'r kioin en arm'lijk huissie
stond deer an de waterkant
Tante Neêltje was een goeierd
ja, 't was een echte skat
Hoewel 't mensie voor d'r oigen
toch zo bitter woinig had
Altemet kwam tante Neêltje
zomaar weerdr's opper dan
ze kwam voor een lekker daggie
den boi moeder Jantje an.
Heur skoene ginge boi de kachel
as 't nat en pruttig was
en 'r hoed die kreeg een plaassie
boven op de linnenkas
Ze zat an d'r eerste koppie
den werd tante neêltje bloid
want ze kon an moeder Jantje
al d'r zurge heêl goed kwoit
En om vier uur ging ze roize
zee ons allegaar gedag
Jantje kreeg twei dikke zoene
voor die héle foine dag.
Neeltje Stroet-Hoogeboom was een lieve, aardige
vrouw. Iedereen in het dorp kende haar wel. Zij
woonde in een klein huisje aan de Ringvaart.
De Ringvaart liep langs het zogeheten Kerkepad,
nabij de Kampen.
Neeltje was de pleegmoeder van Piet Stroet, de vader
van Jan Stroet (Rijdersstraat 113, van de bijen en de
honing). Zo nu en dan ging Neeltje een middagie om
een bakkie naar Willem en Jantje Leegwater aan de
Rijdersstraat 117.
Dit gedicht is gemaakt door Annie Leegwater-Smit.
Neeltje Stroet-Hoogeboom
