VOOR Ol
m DIE
Jf. i -vJl
i
het Mormoonse geloof was, hadden ze daar een goed
adres gevonden. Ze trouwde met een leraar. Ze kregen
een zoon en toen de tweede lang op zich liet wachten,
adopteerden ze een meisje. Eer dat kleintje bij ze
kwam, raakte ze toch nog in verwachting. Het werd
weer een zoon, die samen met zijn zusje opgroeide,
bijna even oud! Wilma, zo werd ze genoemd. In
Amerika verhuisde men dikwijls. Al heel gauw voelde
ze zich niet thuis bij de Mormonen. Eindelijk waren ze
gesetteld in The Dalles in de staat Oregon. Ze gaf daar
voordrachten en lezingen. Meestal over Holland. Later
ging ze werken op de kersenfabriek. Dat was dom
werk, zei ze en daar kon ze haar verhaal bedenken
voor de boeken die ze heeft geschreven. Haar Moeder
stuurde de Westfriese stukjes op van Theo Koomen.
Daar was zij heel gek op. Het herinnerde haar aan
Zijdewind. Wij verloren haar uit het oog en hadden
heel lang geen contact. Toen schreef ze zelf naar
Theo Koomen of hij haar oproepje in het dialect in de
krant wilde zetten. Nou dat heb ik geweten! Van alle
kanten werd ik gebeld „ze zoeken je". In 1983 ben ik
een maand bij Wil geweest. Geweldig zo'n prachtige
natuur! Met de camper tot Californië. Ze ging toen al
naar een arts in de staat Washington voor de kanker.
Ik ging samen op mijn terugreis mee naar haar ouders.
Ze had angst om te vliegen. Van haar bezoek aan
Nederland hebben we bar genoten, o.a. samen op
bezoek bij Theo Koomen en z'n vrouw, naar musea
en bezoekjes aan de zussen en m'n moeder niet te
vergeten. Wat was ze blij om weer bij ons te zijn. Haar
laatste boek heeft ze niet af kunnen maken. Ze was te
ziek. Ze had veel onderzoek gedaan over haar voorou
ders. Moeders naam was Vermeer. Ze was idolaat van
het meisje met de parels. Ze heeft het gepresteerd 2
uur lang voor het schilderij te blijven kijken. Gelukkig
hebben we veel voor haar kunnen doen.
We zullen haar niet vergeten."
Het bovenstaande heeft mevrouw Gré Roelofsma-
Mooij voor ons geschreven. Gré bedankt. Zo blijft de
herinnering aan Willy Buitelaar en aan haar boeken
voortbestaan. We zijn ook de familie Mooij zeer
dankbaar voor dit stukje geschiedenis van al weer 75
jaar geleden. Bovendien is het mooi om te lezen hoe in
die tijd de mensen elkaar in geval van nood hielpen.
Van de redactie
Onder de naam Johanna Buitelaar (1929-1996) schreef
Willy meerdere boeken waaronder de roman „De weg
die voor ons ligt". In dit boek lezen we meerdere malen
de naam Zuidenweg. Dit is een directe venwijzing naar
Zijdewind waar zij tijdens de oorlog onderdak heeft
gekregen. De herinneringen heeft zij op papier gezet
en geven een mooi tijdsbeeld van het dorpsleven in
die periode.
Johanna Buitelaar
Z' jj.
Wilhelminastraat 1947. Gré Mooi en Willy Buitelaar.
dlo-xrjij..j o./
