hartelijk feliciteerd en nag veule JARE
7 tls P
In het buurdorp Waarland was ik eens ons blad ,,'t Is
mooi weest" bij onze leden aan het bezorgen. Ook
daar hebben we immers een heel aantal trouwe leden.
Ik werd toen door Vroon Groen-Mooij geroepen en
gevraagd om even binnen te komen. Oh jé, dacht ik.
Dat is een opzegging of een klacht over een of ander
stukje. Maar nee, niets was minder waar: zij had wat
voor ons, zo dacht ze. „Je moet dit eerst maar even
lezen en als je het niets vindt, mag je het ook zeggen."
Dadelijk werd mij al een kop koffie aangeboden nadat
ik goed en wel zat. Dat was dus weer eens echt
ouderwets „ouwe jongens krentenbrood". Zo was dan
voorheen het gezegde. Vroon Groen-Mooij was ook
nog een klasgenoot van mij uit de eerste klas bij
juffrouw De Braasem. We raakten dus lekker aan
het kletsen.
Het gedicht dat ik moest lezen, had ze gevonden in
een doos tussen oude brieven en foto's. Die doos was
van haar moeder, die al enige jaren terug was over
leden. Het gedicht was in het Westfries geschreven.
Het was een felicitatie voor moeder Mooij, omdat zij
tachtig jaar was geworden. Bovendien was het een
dankbetuiging, daar zij zo liefderijk was opgevangen
in de jaren 40-45. Dit rijm was ondertekend door
Willy Buitelaar. Na het lezen werd mij toen verteld
wie en wat deze Willy was. Vroon is in die tijd vaak
met haar opgetrokken. Maar Willy werd vriendin met
haar zus Gré die later ook nog in Amerika op bezoek
is geweest. „Ik vraag wel aan Gré of die nog wat
herinneringen over Willy wil opschrijven", stelde Vroon
mij voor. Zus Gré heeft met plezier hier gehoor aan
gegeven en haar herinneringen opgeschreven en aan
ons toegestuurd. Zo kunnen wij dus haar belevenissen
zelf lezen. Gré schrijft letterlijk het volgende.
Dp ïnnï elder in lichte
SmaWbïre ran niks v«blomme.
„De oorlog is nog maar net begonnen, als Den Helder
wordt gebombardeerd. Heel veel mensen pakken het
nodige in en vertrekken; verder Noord Holland in.
Ook bij ons kwamen zij om onderdak. In Zijdewind en
't Veld, Moerbeek en de Kampen. Achter het huis van
de Wever stond nog een huisje. Daar woonde Opie
de Boer. De familie Buitelaar kwam daar wonen. Mijn
moeder hoorde van mevrouw Buitelaar dat Willy hun
enigst kind tussen de ouders moest slapen; er was
verder geen plaats. Ze kan wel bij Gré zei mijn moeder
en dat gebeurde ook. Zo tegen bedtijd kwam ze en
's morgens weer naar huis. Ze vond het zo fijn in een
groot gezin. Maar het was tijdelijk. Zo kon het natuur
lijk niet blijven. Na verloop van tijd konden ze terecht
bij Arie en Bets Groen.
Willy ging samen met ons naar onze school. Er was
nog even "n probleempje: ze was niet katholiek! Maar
daar werd gelukkig overheen gestapt.
Na de oorlog - ze woonden toen al lang weer in de
Wilhelminastraat 78 - hebben wij contact gehouden.
Ze werd kleuterjuf en kon geweldig mooi tekenen. Ze
was 21 toen ze naar Amerika ging. Naar de staat Utah.
Vanwege haar opoe, die net als mevr. Buitelaar van
!2
Een verrassing
GEDICHT VOOR MOEDER MOOIJ
Et was n heule toid geleie
na?„moar EO'n bar kloin kind
Toen ben ik uit Den Helder komme
«a t lieve durpie 2oidewind.
stonden9» Van b0am,e 'n heule kwaaie
?Ln 9 na9 rooa van al de vlamme
toen wij in Zoidewind ankwamme.
Opie de Jong dee Her deur voor ons oom
en toen benne we daar na binne krope
Moar t duYrde ik nie zegge
Al was het^l geweldig ^ap^" te le"e
ik moest et dele met me mam en me pap.
Ze SdS naaSt Harl® en Arie «ooij
Ik ainf6n kibderS - 'n heule zooi
Ik gmg na skool met de heule klus
met me stikkezakkie an 'n lus.
tv k 3 oons te waskip komme
Ik hew 'n hok vol van die ape
Ze kan bai Gré in bed goan slape."
Me vader en me moeder
ze ware zo bloid
Ze hadde meer roimte
zonder d'r moid.
Vanwege die nagt met al die bomme
ben ik bij de familie Mooij gekomme
Twoi en voiftig jare gele je 9eitomme*
ben ik Zoidewind ingereie.
En nou Marie hew 'n prachtige dag
Ik ben heul bloid dat ik haar wense macr
nag veule jare in voorspoed
en trouwe.
Omringd bij alle
die zo veel van haar houwe.
En daar mag je moin ök bai rekene. hoor!
t/
V.l.n.r. Moeder Mooi, Willy Buitelaar en Vronie Mooi. Juni 1983.
