zich ook twee cafés, voor bruiloften, partijen en: de
kermis.
De ,,waterspelen" van de kermis van Zijdewind
vonden dit jaar (2014) weer plaats aan de sloot die
gegraven is waar eens de graven rond de kerk zo
ongeveer lagen. Pin mij niet vast op de correctheid
van deze waarneming, archieven heb ik niet geraad
pleegd en een archeoloog ben ik niet."
Terug naar Jan Mak, die een paar dagen zonder
betaling meeging met een bulldozermachinist. Hij keek
de kunst in de cabine af en mocht als het schaft was,
oefenen. Hij bleek een timmermansoog te hebben
voor het vlakken van grond. Na de watersnoodramp in
'53 heeft hij meer dan een jaar gewerkt in Zeeland aan
de wederopbouw. Twee dochtertjes werden geboren,
Gerie (30-10-1949) en Ansje (22-2-54). Daarna nog
een zoon: Johan (13-6-1957).
Het werk op de bulldozer was meestentijds ver en
Jan was de hele week van huis. Zaterdagavond reed
hij, werkend voor de Heidemaatschappij, met de
motor naar huis, tegen negenen (en soms later) kwam
hij thuis. 's Zondags was hij eigenlijk te moe om het
gezellig te hebben en maandagmorgen startte hij de
motor om vier uur om op tijd ergens in Nederland
grond bouwrijp te maken, sportvelden aan te leggen
en dergelijke. Bulldozeren was Jans lust en zijn leven.
Het verdiende goed, want hij stond bekend als een
van de beste van Nederland. Hij genoot van die
onofficiële titel, voelde zich heer en meester in die
gele cabine. Maar zijn vrouw, die in haar eentje de
opvoeding van vier kinderen verzorgde en daarnaast
bij haar ouders werkte tot die haar niet meer nodig
hadden voor de huishouding en opvoeding van haar
jongere broers en zussen, werd het een beetje zat.
All work and no play, populair gezegd. Ze zag haar
man wekelijks zo kort, dat ze bij hem erop aandrong
een andere baan te zoeken. Uiteindelijk heeft Jan zijn
passie voor het bulldozeren opgegeven, hij ging in
ploegendienst bij de Hoogovens. Heeft daar allerlei
baantjes gehad, maar gelukkig werd hij er nooit. Riek
daarentegen was blij, al vond ze het wel vervelend dat
haar man Jan niet goed tegen nachtdiensten kon en
zijn vroegere werk zo miste.
De vader van Jan, die zoals vermeld hertrouwd was,
verloor zijn tweede vrouw in 1953. Hij trouwde januari
'55 voor de derde keer, (A. Olijhoek) maar benam
zich van het leven op 1-10-1955. Er werd niet over
gesproken. Suïcide was nog meer een taboe dan de
dood op zich al was.
Het werk als bulldozermachinist had geen windeieren
gelegd. Begonnen in Zijdewind met sinaasappelkistjes
als meubilair, kwamen ze in 1960 in de gelegenheid
een huis te kopen. Het kostte voor die tijd een
kapitaal, maar de gok werd genomen. Rijdersstraat 34
werd het adres, in het nabijgelegen 't Veld. Twee onder
Zussen van Riek: Gré, Afra en Ans.
