Johan Mak over zijn opa: ,,Mijn opa was een lange
magere man met grijs haar met tot op hoge leeftijd
een lokje zwart. In het weekend en nadat zijn jongens
een groot deel van het werk overnamen, kwam hij
geregeld in Café Wolfswinkel, voorbij het spoor, tussen
Waarland en Heerhugowaard-Noord. Aanvankelijk
nuttigde hij bier, maar toen hij ouder werd ging hij over
op jenever. In die tijd was de spelling nog: genever.
Als ik bij mijn opa en oma op bezoek was, zag ik een
aardige, wat uitheinige, soms wat luidruchtige man,
die gek was op ,,kloine jois" en een paar keer zomaar
een biljet van 5, 10 of 25 gulden toestopte en talloze
keren ook een gulden of ,,riksdaalder". Het aardige
beeld dat ik van mijn opa had was anders dan de rol
die hij als vader had vervuld."
Deze Dirk Dekker is zo'n kleurrijke figuur, goed om
even wat langer bij stil te staan. Zijn vader was een
notabele van Waarland, de Andries Dekkerweg is naar
hem genoemd. Andries had naast een bedrijf aanzien
als wethouder. Een van zijn zoons heette Dirk. Over
verschillende families Dekker is heel wat te vertellen,
maar we houden de focus nu op Dirk Dekker.
Hij begon een eigen bedrijf met koeien en hij verbouw
de aardappels, wortelen, bieten, uien, kool. Daarnaast
liet hij zich inhuren om te ploegen, eggen en wat al
niet, hij was loonwerker voordat men met tractors
in de weer ging. De mechanisatie kwam in West
Friesland niet overal even snel op gang, nog lang ging
het werk hier met paarden. En Dirk kon uitzonderlijk
goed met paarden overweg. Op de duur vroeg men
hem ook naar een paard te komen kijken als er
iemand er een wilde kopen. Dirk keurde het paard en
gaf advies. Niet kopen of wel. En in het laatste geval
wilde hij ook wel over de prijs onderhandelen namens
de raadvrager. Dit handjeklap ging hem goed af. Hij
werd wekelijks actief op veemarkten in Purmerend en
Schagen en ging ook geregeld naar de Zuidlarense
paardenmarkt. Zo werd hij ook paardenhandelaar.
Daar verdiende hij goed geld mee en de bijnaam ,,de
peerdeskos". Wie weet wat een skos is, mag het
zeggen. Dirk had uitgesproken meningen en met een
biertje erbij werden die ook luid en duidelijk kenbaar
gemaakt. Een opschepper dus, maar als het er op
aankwam liet hij merken dat hij geen woord van wat
hij zei niet meende. Hij was voor de duvel niet bang en
durfde wat anderen niet dorsten. In een vorige editie
van 't Is Mooi weest stond een voorbeeld. Bovenop
de toren van de pasgebouwde kerk aan de Kerkweg
in Waarland moest een kruis geplaatst worden. Een
bouwkraan was er niet. Een menigte mensen keek
toe hoe Dirk Dekker het gevaarte naar boven meenam
en zo bevestigde dat de schroeven konden worden
Jan Mak.
Het gezin compleet, 1943.
