een korte aarzeling verliet de dader zonder buit het
pand en daarna is hij waarschijnlijk lopend gevlucht.
De overvaller droeg vaalgroene of grijze kleding, een
blauwe sjaal en een grijze wollen schaatsmuts. Ge
tuigen die rond genoemd tijdstip iets in de omgeving
hebben gezien, worden verzocht contact op te nemen
met de politie in Schagen, tel. 02240-18020." Aldus
stond dit voorval in de krant vermeld. Het moet toch
een aangrijpende gebeurtenis voor Lou en Vera Kok
zijn geweest. Lou die bekend stond als een rustig
persoon en zich nooit opwond als het niet nodig was,
erkende toch wel dat dit even is blijven hangen. Het
was een van de redenen om in 1994 ook te stoppen
met het postkantoor. Het postkantoor werd bij het
huis getrokken. Lou en Vera gingen genieten van hun
welverdiende vrije tijd. Lou zal heel wat kilometers
gewandeld en gefietst hebben. Ook speelde hij tot
2007 nog bij de fanfare en het ouderenorkest. Vera zat
bij het vrouwengilde, speelde wekelijks rummicub en
koersbal en had als grote hobby haar orchideeën. Een
paar keer per jaar trokken ze er een paar dagen op uit
in Nederland. Ook bezochten ze veel concerten. Elke
vier jaar gingen ze naar het wereldmuziekconcours in
Kerkrade.
Ruim zestig jaar voor de muziek uit
Lou en Vera hebben veel mijlpalen en jubilea meege
maakt. Was het niet vanwege hun huwelijk, dan wel de
fanfare, de PTT en niet te vergeten de sport, die ook
een groot stuk uit hun leven heeft beheerst. Hierna
volgen zomaar een aantal mooie gebeurtenissen.
Bijvoorbeeld het veertigjarig huwelijksfeest in 2002
en zestig jaar bij fanfare Samen Voorwaarts in 2006.
In 2007 viert Lou zijn tachtigste verjaardag in café
de Vriendschap in 't Veld. Langzamerhand wordt zijn
gezondheid minder. Hij is niet meer zo goed ter been
en de rondjes op de fiets worden steeds kleiner. Zijn
instrument levert hij in, evenals zijn blauwe uniform.
Erg vindt hij het niet. Hij kijkt terug op een mooie tijd.
De jaren verstrijken. Het is 2011 en Vera breekt haar
heup. In Magnushof te Schagen moet ze revalideren
en herstelt goed. Als blijk van waardering voor alle
zorg en aandacht die ze gehad heeft, wil ze graag
een feest geven. Terwijl de voorbereidingen in volle
gang zijn, de uitnodigingen voor het aanstaande
vijftigjarig huwelijksfeest van Lou en Vera al verstuurd
zijn, slaat het noodlot onbarmhartig toe. Vera krijgt
geheel onverwachts een hersenbloeding en overlijdt
op drie februari 2012. Tijdens de avondwake speelt
op verzoek van de familie fanfare Samen Voorwaarts.
Een prachtig eerbetoon aan Lou en Vera Kok, omdat
de fanfare als een rode draad door hun leven heeft
gelopen. Op de dag van het vijftigjarig feest (acht
februari 2012) wordt Vera Kok-de Lange onder zeer
grote belangstelling op het kerkhof van St. Martinus te
't Veld ten grave gedragen. Lou besluit naar Sabinahof
in Waarland te verhuizen en woont daar naar volle
tevredenheid. Het huis wordt verkocht aan Miel Smit,
de overbuurman, die het pand begin 2013 sloopt. Dat
is definitief het einde na 50 jaar van de „postfamilie"
Kok aan de Zwarteweg. Momenteel verrijst er een
nieuw pand.
Noot van de redactie: Jammer genoeg kan Lou dit stuk
zelf niet meer lezen. Op 28 mei 2014 overleed Lou Kok
in Alkmaar.
Ruim zestig jaar bij fanfare "Samen Voorwaarts"
