Op nr. 10 Jan en Toos Wit met hun kinderen Peter,
Nico en Marjan. De boerderij op nr. 12 werd bewoond
door Wouter Slijkerman met zijn meesterknecht,
de altijd blozende Piet Dekker. Nummer 14 was het
geboortehuis van een andere Piet Dekker getrouwd
met Joep Dekker (dubbel Dekker dus)met hun
kinderen Cock, Jolanda, Sandra en Ciska en hadden
er hun eigen bedrijf. Nr. 16-18 was en is een boerderij
in tweeën bewoond. Moerbeek 20, waar nu voor het
platteland een enigszins afwijkend gebouw staat,
stond de boerderij van de familie Groot.
Die boerderij is in de 70er jaren verbrand. In de 80er
jaren zijn de boerderijen van Nagelhout door een
gasexplosie en die van Jan Wit door kortsluiting
verbrand. We zijn aangeland op de Doorbraakweg,
tijdens de verkaveling van 1970 aangelegd. Vanaf de
Provincialeweg tot aan de Doorbraakweg zijn er heden
ten dage geen veeteeltbedrijven meer, wat het land
schap heeft verschraald. Aan de noordzijde woonden
toentertijd op nr. 1 de familie Hoogsteger. Op nr. 3 de
familie Van Klaveren en op nr. 5 de familie Stammes
(zie 't is mooi weest juli 2011). Zolang we hier wonen
hebben we altijd geiten gehad. Eerst alleen dwerg
geiten en later ook bonte melkgeiten. De melk van de
melkgeiten werd in de huishouding gebruikt en door
Marianne verkaast. Met beide rassen gingen we naar
tentoonstellingen en keuringen. De melkgeitenbokken
van de geitenvereniging „St. Maarten
en omgeving" hebben enige tijd bij
Cor en Alie Berkhout aan de Pro-
vincialeweg gestaan. Met westenwind konden wij ze
soms ruiken. In de herfst, wanneer de geiten „bokkig"
waren, liepen ze er vanzelf naar toe. Nu hebben we
nog een paar dwerggeitjes en Oussantschaapjes
en een hok met Hollandse Blauwe kippen, die ons
genoeg eieren geven.
stroomvoorziening en als het eens stormde trilden de
zekeringen uit de palen, voor ons niet zo erg, maar
voor de boeren een stuk lastiger. Gas kregen we pas
in 1982. Voordien stookten we op olie en een houtka
chel in de bijkeuken. De brede berm tussen nr. 2 en
nr. 4 kwam er na de verkaveling in 1970 van de polder
tussen 't Veld en Moerbeek. De sloot, eerst voor ons
huis gelegen, kwam nu om ons huis te liggen.
Na de verkaveling bezat Nagelhout een aaneengeslo
ten stuk land aan de zuidkant van de Moerbeek, vanaf
nr. 6 tot aan de Provincialeweg. Maar ook in de polder
aan de noordzijde lag weidegrond van Nagelhout. De
koeien moesten dan ook geregeld over de weg als ze
daarheen verweid werden. De polder aan de noordzij
de is in 2002 verkaveld, na een voorbereidingstijd van
40 jaar, want in 1970 werd ons al verteld „binnenkort
wordt de polder tussen de Moerbeek en Haringhuizen
aangepakt". Ons adres in 1970 was Westermoerbeek
2 Barsingerhorn, volgens het
kadaster horen we bij Oude
Niedorp en voor de telefoon
hebben we het kengetal van
Schagen. Bij de telefoondienst
waren we dan ook niet te
vinden. We hebben eens ons
eigen nr. opgevraagd maar
ze konden het niet geven. In
1975 heb ik nog een zes weken
plat gelegen, vanwege een
hersenschudding. Mijn uitkering
werd stopgezet omdat de controleur mij niet had
aangetroffen op het adres Moerbekerweg 2. Sinds de
invoering van de postcode is het nu Moerbeek 2, 1735
ER 't Veld. Nu nog steeds kan men er geen touw aan
vastknopen. Het gedeelte vanaf de Provincialeweg tot
Bertus Spaansen heet Moerbeek en vanaf de bocht
tot de Raaksmaatsweg heet het Moerbekerweg. De
postbezorger denkt vaak dat de Moerbeek ook de
Moerbekerweg is, met tot gevolg dat wij vaak post
krijgen wat bestemd is voor Moerbekerweg 2, Lutje
winkel. Dat bezorgen we dan zelf. Eigenlijk is het toch
te gek voor woorden.
In december 1970 zijn we getrouwd en wonen nu nog
steeds op Moerbeek 2. In 1974 is onze zoon Jeroen
en in 1977 is onze zoon Stefan geboren.
Op nr. 4 woonden Jan (boerenknecht bij Nagelhout) en
Loes Kool met hun kinderen, Sjaak,Sjoerd en Corine.
Siemen en Antje Jong woonden op nr. 8, beide 65+.
In Moerbeek heerst een mentaliteit van leven en laten
leven, wat ons goed bevalt. Hier zeggen we elkaar nog
gedag en heeft men nog tijd voor een praatje. Hopelijk
is bovenstaande historisch genoeg. In ieder geval
is het zo, dat wat vandaag gebeurt, morgen al weer
geschiedenis is.
Een ritje in de aanhanger. Altijd geiten om huis
Het woonhuis in 2012
