Vanaf die tijd was hij erevoorzitter. Hij toonde zich in
een lange reeks van jaren de juiste man op de juiste
plaats. Met een heldere visie op de diverse zaken
en heldere bewoordingen wist Willem de mensen te
prikkelen om tot de juiste daden over te gaan. Met de
nodige kennis controleerde Willem de bankboekjes
terdege alvorens over te gaan tot het verstrekken
van een financiering. Zeer veel mensen moesten in
positieve zin met Willem van doen hebben gehad.
In 1954 werd het 50-jarig bestaan van de R.-K.
Coöperatieve Boerenleenbank gevierd. In het gedenk
boekje werd Willem van alle kanten geprezen om zijn
inzet, vertrouwen en goede samenwerking. Voorzitter
Willem bracht bij deze gelegenheid naar voren zeer
dankbaar te zijn in het vertrouwen van de leden en
dat van de actieve kassiers. De feestdag begon met
een gezongen Heilige Mis in de Martinuskerk, gevolgd
door een broodmaaltijd in café Kramer (de Vriend
schap). De receptie werd gehouden in Landmans
Welvaren van de weduwe G. Ligthart (tante Nel)
te Zijdewind. Bij de feestelijke vergadering in 1954
waren de volgende oprichters nog in leven: Hendrik
Wit, J. Bakker, D. Dekker, A. Doodeman en Jaap Wit.
Willem Keesom heeft samen met zijn bestuur heel wat
moeilijkheden overwonnen. Hij had een enorme hekel
aan langdradigheid en hij hield zeker niet van gezeur.
Tijdens de stijlvolle jubileumavond bracht Willem naar
voren dat Frans Jong in accuratesse niet onderdeed
voor zijn broer Dirk die naar Canada was geëmigreerd.
Op 11 januari 1967 passeerde de bank de 5 miljoen
gulden aan spaargelden. De toen tweejarige Mariska
Moras kreeg 100 gulden uitgereikt uit handen van
voorzitter Willem Keesom, omdat zij de 5 miljoen
compleet had gemaakt.
Vader Keesom wist tijdens vergaderingen mensen nog
al eens terecht te wijzen als hiertoe aanleiding was,
aldus Arie. Ook kwamen er wel mensen bij Willem
thuis, als zij een grote investering wilden doen via de
Boerenleenbank. Legendarisch is het verhaal van Arie
Goudsblom die een dure frees had gebouwd.
Hij wilde daarvoor een schuur bouwen. De aanvraag
werd naar de Centrale Bank verstuurd, maar helaas
werd de aanvraag afgewezen. Willem ging met deze
afwijzing echter niet akkoord. Hij vond dat de heer
Goudsblom moest worden geholpen. „Hij wil zijn
bedrijf opbouwen, daarom verstrek ik hem de lening",
zei Willem. Dit gebeurde ondanks het feit dat enkele
leden bezwaar maakten tegen de lening. Niemand kon
op tegen de grote overtuigingskracht van Willem.
We bezochten garage Kramer te Zijdewind. Jan
Kramer vertelde dat hij wilde uitbreiden. Hij ging
naar Willem Keesom die aan het melken was. Jan
stak zijn verhaal af en Willem luisterde. Ondertussen
ging hij verder met melken. Toen Jan klaar was met
zijn verhaal en Willem zijn melkkrukje omdraaide,
antwoordde Willem: „Je moest je gang maar gaan
Jan." Willem stond pal achter het initiatief van hard
werkende mensen. Je zou haast geneigd zijn hem de
term „denktank" toe te dichten. Het laatste dat Willem
Keesom nog voor de bank heeft gedaan was in 1973
met de opening van sportpark „De Kogge", toen hij
Piet Berkhout vroeg of hij zitting wilde nemen als
toezichthouder van de raad van bestuur bij de bank.
Dat gebeurde ook.
In 1972 was Willem Keesom 25 jaar lang voorzitter
van de bank. Als dank kreeg hij samen met zijn vrouw
Jansje Ruiter een vliegreis naar Canada aangeboden.
Daar bezochten ze hun dochter Trien die daar samen
met Arie Groot woonde. Bij zijn afscheid sprak Willem
mooie woorden: „Je hebt iets gekregen dat je per
soonlijk niet verdient, omdat je het werk samen doet."
Hieruit blijkt eens en te meer welk een helder denkend
mens Willem Keesom was. Bij zijn afscheid in 1972
ontving hij de zilveren legpenning van de organisatie
van de Rabobank. Tevens werd hij benoemd tot erelid
en erevoorzitter van de Rabobank Zijdewind -'t Veld.
Wihelmus Johannes Keesom overleed op
22 februari 1982
Johanna Maria Keesom-Ruiter overleed op
25 september 1982
In 1958 bezoeken Willem Keesom en Jansje Keesom-Ruiter hun dochter Bets in Canada. De derde en vierde persoon van rechts
