giSffS
gsuTn1; nïök&aéi
Zuster de Boer
gaat vertrekken
zout mee. Daar was
ze heel blij mee,
want dat was een
schaars product
toen en hard nodig
om het geslachte
varken te pekelen.
Ik heb zelf als jong
meisje vier jaar lang
dag en nacht bij
mijn opa gediend,
die toen tegenover
Willem Leegwater,
de vrachtrijder
woonde. Hij was
een aardige man, maar toch was het wel saai de hele
dag daar alleen met hem. Daarom trok ik veel op met
de meiden van Leegwater, vooral met Marie die later
met de (kunst)schilder Anton Groen getrouwd is en
die als jong meisje al in haar vaders auto reed als
taxichauffeuse.
De evacués werden in het begin van de oorlog in café
Pepping op de Weel opgevangen. Ik was daar dan
ook en hielp met de verzorging. De burgemeester
en de dienstdoende arts was het opgevallen dat de
verzorging me wel lag. Omdat zij de kraamzorg wilden
verbeteren werd mij gevraagd of ik aan de opleiding
tot kraamzuster wilde meedoen, die binnenkort zou
beginnen in het gemeentehuis van Heerhugowaard.
De verzorgingstechnieken volgden we in het zieken
huis van Alkmaar en kookles kregen we in een huis
houdschool daar. Tijdens die opleiding van anderhalf
jaar en één dag in de week moesten we de kleding en
instrumentarium zelf kopen en we verdienden niets.
Van de gezinnen kregen we soms wel een gulden of
iets in natura mee.
De kraamzorg stelde toen nog niet zoveel voor, zo
hield men huilende baby's 's nachts soms stil met een
speen gedoopt in suiker met jenever. Verder werden
er nog sluitlakens gebruikt na de bevalling om weer
een beter figuur te krijgen en een benenluier rond de
beentjes van de baby's om het kind de veiligheid van
de baarmoeder nog enigszins te laten voelen. Het
inbakeren van baby's zou nu nog best goed voor ze
zijn en wordt met name in Rusland nog altijd gedaan.
De opleiding heb ik gedaan met een groep van acht
meiden, waar zuster van de Gulik en Annie Beem-
sterboer ook toe behoorden. Zuster van der Gulik is
vrijgezel gebleven en kwam zodoende later veel bij
jullie thuis bij opeenvolgende geboortes. Die moet je
nog gekend hebben, Wim.
Annie Beemsterboer is later getrouwd met van der
Kroon en woonde in de Blokhuizen.
We droegen donker bruine kleding met nog een echte
hoofdsluier tot op het middel. We kregen de opdracht
mee van de opleiding om de kraamtijd de tijd dat de
vrouw in bed lag) terug te brengen van 9 naar 5 dagen,
maar we bleven per gezin wel 14 dagen "kramen", dag
en nacht!
(Per 1 januari 2007 is het aantal vergoede kraamuren
teruggebracht tot 44, nog verminderd met 8 uren als je
geen borstvoeding geeft w.)
Op een nacht werd ik opgeroepen voor een bevalling
in de Oosterkampen. Ik ging op mijn Solex via het
kerkepad langs de ringsloot richting de Valbrug en
kwam ter hoogte van
"de weduwe" Adriaan Dekker een paar koeien tegen
die op en naast het pad stonden en lagen. Ik was
toen doodsbang voor koeien en ze gingen maar niet
weg. Toen ben ik ten einde raad midden in de nacht
helemaal omgereden via de Kolonie en kwam ik te laat
op mijn adresje aan. Het kindje was al geboren.
Het was heel hard werken, want je moest alles doen,
wassen op de hand, kinderen verzorgen, eten koken
op de houtkachel. Soms was er niet eens hout om de
kachel te stoken of het was te nat.
Op een andere nachtelijke rit in de oorlog zag ik in de
verte mensen wegduiken in de graskant. Ze waren
illegaal hout aan het kappen. Toen ze zagen dat het
zuster de Boer was maakten ze zich bekend. Een van
hen was Anton Groen.
Zijn vrouw Marie Leeg
water zou binnenkort
bevallen van Corrie en
hij moest hout hebben
om een ketel water te
kunnen warmen. Toen
het zover was en ik daar
hielp bij de bevalling
stond ik samen met
Anton te blazen in het
vuur in een poging het
nog natte hout een
beetje aan de brand te
krijgen om heet water
te krijgen. En dan
moest ik er daarna nog
eten op koken ook.
Ome Gert (mijn
man) heb ik leren
kennen omdat zijn
schoonmoeder en
mijn moeder vroeger
samen naar de
lagere school in 't
Zand liepen, mijn
moeder vanuit Oude
Sluis. Zij werden
vriendinnen. Gert
was al jong weduw
naar geworden,
4 weken na de
Siem en Willem de Boer
Sn
ster haar bes+«
van de
gemeente Oud Niodorp6 ma^r o<
kleine of grotere delen
cn toewijding steet
ro©t ©en, vrtVlnir
nte humeur JlJk
Het aantal door ha'&r veroleef
tt k"ampatiënten zal zeker nl
ver beneden de 500 blijven T
werk, waaraan zij met hart e
ziel verknocht is, beëindigen
laren v7nnhn3dit, de voorbije
noten ofu, I-r U?D hebben ge-
dle Pwode met haar
hebben samengewerkt 7al hier
van zeker nog vele mren d™k-
We h«"nnerinK bijbliiven.
beste wensen vergezellen h.aar jr
os nif>u'Are Wonpsfnat
in
Mntp
vnn h©t Wit Co-
vacature^o^ S'3"nn in
wijze te voorzien.
actieve bestuur
Ie Kruis er
bevredigende
