veiling in Beverwijk. 's Morgens om zeven uur moest
de hele partij dan al veiling klaar zijn. In de crisistijd
waren ze op een gegeven moment niet veilbaar, ze
draaiden door, en kwamen weer terug. Mijn moeder
heeft ze toen op de lorrie naar de weg gereden. Ze
heeft er mooie stukjes van gemaakt en uitgedeeld aan
de kinderen, die uit school langs liepen. En de kinderen
maar lekker eten! We hadden ook een klein verwarmd
kasje van ongeveer 8 x 4 meter. Daarin werden rode
tulpen gekweekt voor de verkoop van de bloemen, die
precies met de Kerst klaar moesten zijn, omdat dan
de prijs het best was. Ja, mijn vader was best een
vooruitstrevende tuinder, hoor! Hij wilde zelfs een grote
kas, een warenhuis laten bouwen voor 10.000 gulden,
maar dat hield mijn moeder tegen. Die vond dat eerst
de boerderij opgeknapt moest worden!
Commentaar van Wim de Boer Jr.
Mijn vader vertelde het verhaal, dat opa de Boer het
geld voor het nieuw te bouwen warenhuis al geleend
had. Van arren moede is hij dat maar weer gaan terug
brengen. Hij had het geld tegen een percentage van
negen geleend bij een particulier, een pater. Maar die
hield zich aan het getekende contract. Gelukkig wilde
de bank het geldbedrag overnemen tegen 6%, zodat
jarenlang 300 gulden per jaar betaald moest worden,
waar niets tegenover stond
Mijn moeder was best vooruitstrevend. Zij was één
van de eersten die op elektriciteit ging koken. Ze had
een oventje waar twee broden tegelijk in konden. Vóór
die tijd had ze net als iedereen een petroleumstelletje.
Omdat ze nagenoeg de eerste was met deze nieuwe
vorm van koken werd ze door de fabriek gevraagd
om demonstraties te geven aan andere huisvrouwen.
Woensdagmiddag was dan kijkdag, waar moeder
demonstreerde hoe je brood kon bakken en kletskop
pen kon maken. Wij, als kinderen mochten dan pinda's
pellen en fijn hakken. Het kasje werd ook verwarmd
met elektriciteit, evenals een deel van de broeiramen
middels grondverwarming.
Bijzonder was ook de grote boomgaard die tot buur
man Dekker liep en bestemd was voor ons eigen gezin.
Bij een grote oogst, werd veel fruit aan buren, familie en
bekenden gegeven. Heel veel oude soorten fruitbomen
stonden in die boomgaard, zoals de Gieser wildeman,
een lekker stoofpeertje, kruidenierspeertjes, verder
nog het soort Seigneur, de boerengroenen, Present of
England, Yellow peren, Rilland Bad en de Conférence.
Ja, er werd door de kinderen van 't Veld wel eens wat
fruit gepikt. Wij zagen ze dan stiekem over het slootje
springen vanaf de Rijdersstraat, maar lieten dat maar
begaan, want er was fruit zat.
In het jaar 1933 is vader overleden, hij was nog maar
46 jaar. Dat was een hele slag voor moeder en het
gezin. Siem, de oudste was net 20 jaar (1913) jaar
en het was het begin van de crisistijd. Wim de tweede
zoon, jouw vader werd in 1914 geboren, vervolgens
Jan (1916), dan kwam ik (1918), Piet (1920), Herman
(1922) Sien (1925) en Tonie (1926). Een gezin van 8
kinderen. De tijd was slecht. Alle groenten draaiden
door!
In de jaren 1938/9 is de boerderij gesloopt en heeft
moeder 100 meter richting 't Veld een nieuw burger
huis met schuur laten bouwen. Later hebben Piet en
Marie de Boer er lang gewoond met hun gezin.
Toen kwam de oorlog en moesten van de overheid
alle broeiramen weg. Er moesten verplicht erwten en
bonen geteeld worden, maar ook veel kool en aardap
pelen. Piet Takken haalde de kool op met paard en
wagen en bracht ze naar de vlet van Gert Bruin, die
in de ringsloot lag bij de Valbrug. Die bracht ze dan
naar de vaarveiling in de Langedijk, waar ze verkocht
werden. De jongens hebben nog wel komkommers
illegaal geteeld. Maar ze werden gepakt door de
Duitsers bij het laden van de schuit ergens achter in de
Kampen bij oom Arie en toen waren ze alles kwijt.
Ja Wim, je vader was daar ook bij!
si V ^4
In de laatste strenge winter van de oorlog waren de
jongens een kuil met aardappelen vervroegd aan het
oogsten, omdat er veel "piepers", rotte aardappelen,
in zaten door de natte herfst. De aardappelen die nog
goed waren moesten snel gegeten worden, voordat ze
ook bedierven. Toen de mensen er lucht van kregen
dat de aardappelen snel geruimd moesten worden,
kwamen ze vanwege de honger in groten getale naar
ons toe voor een kooksie. Er stond op een gegeven
moment een hele rij mensen te wachten. Soms aten ze
zelfs uit de ketel met in de schil gekookte aardappelen
die voor het varken bestemd waren.
Ook hadden we een aantal onderduikers in huis, en in
de schuur een tiental evacués uit Den Helder, waaron
der kinderen, die allemaal te eten moesten hebben en
waarvan er een helemaal onder 't zeer zat. Die wonden
verzorgden we dan. Af en toe kwam zijn vader op
bezoek en nam dan voor moeder een puntzakje met
De gezusters de Boer: Sien, Nel en Tonie
