Prakkezasies van een werkman:
„'t Ziekenhuis"
As je den de heêle zoot op een roitje zet en je gaan 't zien as 'n pesent, die niks mekeert, den
ken je dat heêle spul bekoike as 'n vekansiehuis. Ze brenge je met de auto, die ook overal nag
deurraaie mag en overal voorrang kragt. Raaie ze je hillegaar in huis en brenge ze je metien naar
je sleipplaas op zo'n ienpersoons raaiend bed, want in die auto hewwe ze tillefeneerd weer of ze je
brenge moete.
Komt metien al een verlegen bloid zustertje bai je bed en die zoidprecies hoe of 't railt en zailt
bai hullie, dus weer of je je wasse ken en hoe laat 't eterstoid is en al zukke dinge. Den komt der
weer 'n aar moidje en die vraagt wat je op je brood hewwe wil en hoeveul stikke of ze klaar moete
legge voor je. En ok wat of je liever hewwe: melkthee of koffie en dat je alle dage uitzoeke mag
uit twei soorte middagete. Weer effies later komt een man die zoid: „As je je oige verveul, krag
je van moin 'n tillevisie bai je bed hoor en deer an 't hoofdend van je bed zit ok een radio. Dat is
zo'n witte dop, die je an je oor doen ken, want aars hewwe die are mense deer last van, hei."
Komt ok alle ochende nag een woifie, die zet de bloemetjes op de nachtkassies. En ien of twei keer
in de week ken je ok nag een boek liene, as je van leze hou vezelf, aars ken je nag naar 'n are
kamer gaan om te biljarte of kaarte of zo, as je lopen ken vezelf.
Moet je naar de iene of are dokter voor een onderzoek of zo, komt deer weer een aar mannetje
of vrouwtje voor, die je deer den heen brengt, al zou 't met je nest en al weze, maar die sleure je
zo de heêle tent deur. Die mense benne loodsekuur en benne bang dat je wegloop of met een aar
meegaan,denk ik, want as ze met je in de lift staan en deer komt een aar boi, sture ze die zo weg,
ok as 't werkmanne van 't ziekenhuis benne. Wat dat betreft benne ze puur asterantig, hoor.
Raak je an 't klazinere met hullie over je kwaaltje, den hoefje niet meer nei die dokter, want
hullie wete der alles van, hew ik hoord. Dokters benne dokters worre, omdat ze vroeger graag
doktertje speulde toen ze nag kloin waren, denk ik. Want 't eerste wat ze zeggen is: kleid je maar
uit. Zuks most ik zegge as moin buurvrouw om 'n koppie komt, wat zel 't den roken.
Most een vrouw boi 'n zenuwedokter komme (dat noeme ze 'n neuroloog), hew ik moin leite
zegge, zoid die man zonder te koike, want hoi zat bar te skroiven, kleid je maar uit allien je
skoene. Dat is beroepsblindhoid zegge ze. Toen docht ik: die vent is niet wois, maar die vrouw
vond dat hai bar geleerd was, want hai had een kast vol boeken staan. As zukke dokters 't
niet kenne zien of voele wat of je mekeer, den begint 't feist. Eerst bloed oftappe, den moete ze
ochendwater hewwe en ook nag n skeppie poep. En as dat nag niet genog is, moet je roggele
in een potje. Leg je oindelik in je bed, komt 'n zustertje je hand vasthouwe en koikt den metien
op heur klokkie of 't nag gien koppiestoid is. Den douwt ze een ding in je kont om te koike of
je al heit worre zeker. Hewwe ze den nag niet deur wat of je bekeer, den gaan ze foto's van je
make. Maar dat is niks, want deer voel je ook niks van. As deer den ook weer niks gien ziektes
op te zien benne, den word 't lullek hoor, want den krag je seivens al niks meer te ete, want
ze wille effies verder koike, zegge ze den. As je den leg te verrekke van de honger, komt dat
pesententransportmens weer an en brengt je den weer naar n aar hokkie. Deer douwe ze een
slang deur je keel en den koike ze met een lampie in je loif. Is dat nag niet mooi genog, den
pompe ze je van achter nag vol met de ien of are rommel. Ik docht zo dat den 't mooie van het
gaste of is, hei. Dus as 't half ken maar niet te warskip hier. Bloif maar gezond, houw de biene
warm, vul de darm, houw 't deurtje vanachter open en leit de dokter naar de sodemieter lope.
Tot koik,
Hoin
