Piet Blankendaal met het bruidspaar Takken en
Edita, dochter van Lena Takken.
Tussen de bomen is nog net een punt te zien van
de riante woning van de familie Verhoog die op
de plek van de stolp is gebouwd. Linksaf ligt de
Valbrugweg; net voorbij het huis gaat u rechtsaf
de Koggeweg in.
Zoon Piet was inmiddels groentehandelaar. Bij huis
werd een winkeltje ingericht in één van de schuren. Dit
werden vroeger ook wel boeten genoemd. Zo stond
dat ook nog in het koopcontract: huis met twee boeten.
Elk jaar kwamen er ook een paar turfschuiten om hun
waar te lossen. Dat bracht Piet op het idee om ook in
brandstof te gaan handelen. Nu was dit niet alleen een
idee maar het werd nog uitgevoerd ook. Takken was
vrachtrijder, groentehandelaar en nu ook nog brand-
stoffenhandelaar.
Dus werden er weer schuurtjes bijgebouwd want alles
moest toch wel onder dak. De brandstof moest droog
blijven en er kwam ook een boet voor paard en wagen.
Een boetje heeft jarenlang gedeeltelijk op grond van
een ander gestaan. Dit werd later ontdekt door een
meting van het kadaster. Er was op dit stukje grond
het recht van erfpacht van de Rooms Katholieke Kerk
van 't Veld. Dit stukje grond mocht voor onbepaalde tijd
gebruikt worden.
Zo regen de jaren zich aaneen en werd vader Arie ook
een dagje ouder. Hij heeft op een gegeven moment het
plan opgevat het hele spul over te doen aan zoon Piet.
Deze heeft in 1910 alles gekocht voor de som van vijf
tienhonderd gulden met de belofte dat zijn vader Arie en
moeder Hendrikje Koomen er mochten blijven wonen
tot aan hun dood toe. Deze afspraken waren opgete
kend door meester Adrianus Petrus Hendrik de Lange,
notaris te Alkmaar. Hoe of wat vertelt deze geschiede
nis niet, maar Piet kreeg later verkering met Johanna
van der Linden, dochter van een siersmid in Alkmaar.
Heel veel jaren heeft deze verkering wel niet geduurd
want zij zijn gehuwd in het jaar 1912. Uit dit huwelijk
is één kind geboren, een dochter die de naam He
lena kreeg. Toen Lena een jongedame werd, kreeg zij
verkering met Piet Blankendaal. Deze heel goede man
kon het met vader Piet wel vinden. Ze konden goed met
elkaar opschieten, maar de jongste Piet zag de toe
komst voor de kolenhandel niet zitten. Hij begreep dat
de opkomst van de haard en de centrale verwarming de
dood voor de kolenboer was.
Dat vader Takken heel veel van zijn dochter en schoon
zoon hield, heeft hij wel bewezen door huis en erf aan
hen te schenken. We weten dit omdat een notaris deze
schenking heeft vastgelegd. Piet is ook getrouwd met
zijn Leentje en zij hebben samen twee dochters ge
kregen. Vader Piet, de zwarte Piet Takken, heeft nog
een tijdje in een bejaardenwoning in Obdam gezeten.
Piet Blankendaal, de vader van Corrie en haar zusje,
is helaas ook veel te jong overleden. Toen de meisjes
de deur uit waren en allebei gehuwd waren, is moeder
Lena bij zwager Jo gaan wonen. Deze had ook al vroeg
zijn vrouw verloren. Zo hadden ze samen nog gezel
schap en kwam ook weer de warme hap op tafel, want
die is toch onontbeerlijk in het dagelijkse leven.
De naam Takken is in onze dorpen historie geworden,
maar voor velen nog een herinnering, die blijft voort
bestaan. In 1970 is op de plaats van de familie Tak
ken een nieuwe woning gebouwd, zeg maar een villa,
door W. A. de Jong. Wim de Jong was de directeur van
bouwbedrijf De Jong en heeft er enkele jaren gewoond.
Nu wordt dit stekje bewoond door de familie Verhoog.
Deze mensen hebben er nog een paar stukjes grond bij
kunnen kopen. Zo hebben zij van de tuin een mooi pa
radijs gemaakt, zodat het er prettig en mooi wonen is.
Midden in de tuin staat een klein huisje waar je gezellig
kan koffie drinken tijdens de mooie zomer-avonden en
kunt genieten van de vogels bij de ondergaande zon.
