de familie Biesboer
het hele spul ge
kocht. Er werd een
contract getekend
dat Wietze inwoning
had en dat Biesboer
volledig de zorg op
zich zou nemen.
Wietze heeft altijd
voor bazen ge
werkt, meestal boeren en daarnaast voor zichzelf tot
zijn zeventigste. Toen was hij helemaal af. Hij had een
versleten heup. Maar met een stok redde hij zich heel
goed. Hij ging er vaak op uit, eerst met de brommer,
daarna met zijn rode autootje naar Cees Nell in Lutje
winkel, waar hij nog paarden had. Hij ging regelmatig
naar zijn vriend Rijnvis om er gezellig filmpjes te kijken.
En wat voor filmpjes! Dat was genieten. Ook ging hij
veel naar zijn oom- zegger in Noord-Scharwoude om te
praten over zijn broer Bonne, die hij erg miste. Er is wel
eens aan Wietze gevraagd, waarom hij nooit getrouwd
is geweest. Dan zei hij: "Nooit geen tijd gehad". Op een
gegeven moment heeft de familie Biesboer een klein
bedrijfje aan de Schaapskuilweg in Waarland gekocht
en Wietze ging mee. Je zag hem niet zo veel meer.
Ongeveer drie a vier jaar heeft hij daar gewoond. In
1992 werd Wietze ziek en is verhuisd naar Winkelmade
in Winkel. Wietze was een legendarisch figuur van de
Moerbeek. Iedereen die hem heeft gekend, zal wat van
hem kunnen vertellen. Ze zeggen wel eens, je zou er
een boek over kunnen schrijven.
Wietze is 20 januari 1993 overleden.
Een kleurrijk familiepor
tret in zwart/wit.
V.l.n.r. staand:
tante Nel, broer Klaas,
tante Wijn, broer
Jerre, halfzus Wietske,
Wietze, halfzus Sjouk
en schoonzus Ant.
Zittend:
broer Freek, halfzus
Fokje, zwager Obbe,
zus Marie en broer
Bonne.
Foto's hierboven en rechts:
Wietze poserend met edel ros, daaronder met stalen ros en rechts
zijn laatste voertuig een stalen kros. Als allerlaatste heeft Wietze
zich ook nog in een rolstoel laten rondrijden.
