Deze foto werd geplaatst bij een krantenartikel uit
december 1987. Jan Ligthart poseert bij zijn stolp-
boerderij-varkensmesterij, die weldra zal worden
afgebroken.
Het nieuwe huis aan de Rijdersstraat 18a is klaar.
De stolp kan worden gesloopt.
Toen wij aan de beurt waren
bij de ruilverkaveling, werden
koeien verkocht. Dat ze
weggingen, deed ons wel
zeer. Stukken land werden
verhuurd. Jan kwam zonder
werk te zitten. Hij besloot om
het roer om te gooien en de akkerbouw in te gaan. De
varkensstal werd ontruimd want daar moest de oogst
in. Hij kocht ook een nieuwe tractor. Na een paar jaar
kwamen de inkomsten toch weer op een laag pitje te
staan. Men kon dan als kleine zelfstandige bij het
beëindigen van het bedrijf een uitkering aanvragen. Dat
hebben we toen gedaan. Projectontwikkelaar Jan de
Jong, nu mijn buurman, kwam met een plan voor vier
woningen aan de Rijdersstraat. Joop Groen kocht een
stuk grond voor een woning en ook Jan de Jong. De
laatste kavel is later aan Annie Bruin-Ruiter verkocht.
De verkoopovereenkomsten zijn bij notaris Appel in
mei 1988 vastgelegd. Wij hadden natuurlijk ook een
kavel. Helaas overleed Jan op 10 juli 1988. Hij heeft de
nieuwe woning niet mogen meemaken. Al met al stond
voor mij de boel op z'n kop. Na een heel vermoeiend
jaar kwam onze woning klaar. Daags voor vaderdag
betrok ik alleen met Kees de woning. De andere
kinderen waren al het huis uit. Uiteindelijk moest ik
nog een kleine hypotheek opnemen.
Op 19 juli 1989 werd de boerderij gesloopt en 20 juli,
de volgende dag, stond er op de kalender het volgende
gedicht van Toon Hermans.
Weet je nog, dat boerderijtje,
dat ginder in het groene weitje stond?
Ach, het was een klein karweitje
het af te breken tot de grond.
En ze sloegen 't oude stolpje
met een hamer overhoop.
Voor de deur daar stond een tulpje
dat schreiend in z'n schulpje kroop.
Nu leef ik al 18 jaar gelukkig in het huis met al mijn
kinderen om mij heen.
Truus Ligthart-Huiberts
