een glansrol in het toneelstuk „Haar laatste kerstfeest"
en met enkele mensen uit het dorp werd „De truc van
Tinus'' opgevoerd.
Het was bijna ongelofelijk dat de mensen daarvan zo
genoten. Het succes was van dien aard dat de zaal
te klein werd om allen, die ervan wilden genieten, te
plaatsen. Ook „De verloving onder de lantaarn" werd
een groot succes. De rollende sneeuwbal bleek niet
meer te stuiten en dat had als resultaat dat men een
eigen toneelvereniging oprichtte. De vereniging kreeg
de naam „Animo'' en is onder leiding van Piet Grootes
in de wijde omtrek bekend geworden. Op verschillende
toneelwedstrijden heeft de toneelvereniging een prijs in
de wacht gesleept. Bij menigeen wellen nog fragmenten
op van bijvoorbeeld het duet dat Simon van der Oord
en Cel Schuurman zongen: „Goede maan, hoe stil en
vreedzaam vlien de wolkjes u voorbij". Zelfs de grote
Piet Bakker, die zeer mensenschuw was, haalde men
met veel moeite bij de toneelvereniging en het
het een kostelijke tijd, waarin veel mensen veel
plezier hebben beleefd en waarin ook veel vriend
schappen zijn ontstaan.
Dit alles leverde Jo van der Molen echter onvol
doende inkomsten op. Daarom was hij ook tuinder
met enkele flinke stukken grond, veehouder met een
paar koeien, visser in de Moerbekerpolder, mollen-
vanger en ook nog kapper en wie zich door Jo van
der Molen liet knippen, kwam vaak laat thuis.
Een andere bloeiende vereniging was de bridgeclub
met bijna alleen maar leden uit Moerbeek. Na de
brand moest de club noodgedwongen worden
opgeheven.
Ook was er ook nog een biljartvereniging. Deze heeft
echter korte tijd bestaan.
De gymvereniging, opgericht voor huisvrouwen, is
nog steeds een actieve groep. In eerste instantie
werd er in het café geoefend maar na de brand week
men uit naar Haringhuizen. Later verhuisde deze
vereniging naar Lutje
winkel, waar het nog
steeds bestaat.
Een brand in het café,
annex kapperszaak,
in januari 1973
betekende voor
Moerbeek het einde
van alle verenigingen
en van een sociaal
trefpunt.
lukte om hem voor het voetlicht te krijgen. Toen het
eenmaal zover was, ontplooide hij zich als een hele
goede kracht.
Na de tweede wereldoorlog kende Moerbeek meerdere
jaren een reisvereniging die jaarlijks met de bus van
Slijkerman een uitgaansdag organiseerde. Over be
langstelling was niet te klagen want de bus was
meestal tot op het laatste plaats bezet. Een vast
onderdeel van zo'n reis was een bezoek aan de
speeltuin en het eindigde meestal met een diner. Bij
genoeg belangstelling stond er een bezoek aan de
West-Friese Flora op het programma. Grote promotor
van de reisvereniging was Cees Way Sr. Al met al was
De foto hiernaast is
waarschijnlijk een van de
laatste foto's van café De
Witte Herberg.
Deze krantenfoto uit januari 1973 laat overduidelijk zien wat de
rampzalige gevolgen waren van de voorafgaande zwarte nacht
voor De Witte Herberg.
