Deze vereniging behoorde tot de Maatschappij tot Nut
van het Algemeen die was opgericht met het doel om de
gewone man, en vrouw, wat bij te brengen. De
plattelandsvrouwen organiseerden er hun bijeenkom
sten en velen vierden er hun bruiloft.
Voor de plaatselijke kermis, die in en rond het café
werd gevierd, werkten en spaarden de meeste inwo
ners het gehele jaar. De zweefmolen, de schiettent,
de schommelschuitjes en het hoofd van jut hadden de
nodige belangstelling van de jeugd. Zelfs uit Nieuwe
Niedorp kwamen er kramen van Dan en Groot. De wat
oudere mensen konden dan volop aan hun trekken
komen tijdens de volksspelen, waarvan
ringsteken met paard en kar een gewilde
attractie was. Ook met de jeep van Henk van
de Wal kon dit behendigheidsspel worden
uitgevoerd, dikwijls tot groot vermaak van hen
die eraan deel namen en ook zeker van het
publiek. Maar wat het publiek het meeste trok,
was het oeroude katknuppelen. Een spel dat
niet alleen behendigheid vroeg maar ook veel
kracht. Er werd een groot vat met daarin een
levende kat opgehangen met de bedoeling
om de kat eruit te knuppelen met daarvoor
speciaal vervaardigde knuppels. Tegenwoordig
wordt de kat vervangen door een van hout
gemaakte kat. Wanneer men een dergelijke
kermis van dichtbij meemaakt, dan kan men
zich enig idee vormen van een carnavalsfeest waarbij
de stemming kan worden opgevoerd van driest tot dol.
Als het drie dagen durende feest voorbij was, trokken
de meesten zich terug in hun huisjes en verheugden
zich op de komende onderlinge nutsavonden. Meijert
Wijn, de vader van Jan Wijn, had voor de oorlog, zo
rond 1930, een radio en die nam hij mee naar de
Nutsavond. Dan konden de mensen naar de radio
luisteren. Dat was immers in de tijd dat de mensen
nog geen radio hadden. Tijdens die avonden waren
er culturele activiteiten maar het gezellig samenzijn
werd ook niet vergeten. Voor deze gelegenheid werden
twee tafels in de cafézaal neergezet, een voor de
mannen en een voor de vrouwen. Op zo'n avond
werd door de mannen een pijpje leeg gerookt, er
werd gepruimd en ze legden een kaartje. Door de
vrouwen werd gebreid, gehaakt of geborduurd,
terwijl ze intussen de nodige nieuwtjes uitwissel
den onder het genot van een kop koffie met koek.
Dit gezellig bijeen zijn was kenmerkend voor een
hechte gemeenschap. Met het bestuur van
„Nut en Genoegen'', die verantwoordelijk was
voor het goede verloop van de door hen
georganiseerde avonden, werd ook eens
overeengekomen dat op de eerstvolgende
nutsavond iemand uit het dorp een
boekbespreking zou houden. Dat viel zo erg
in de smaak, dat een bezoekster vroeg of
er voor eigen mensen vaker de
mogelijkheid kwam
om iets naar voren te
brengen. Met algemene
stemming werd dit goed
gevonden en hiermee
was bereikt wat enige
jonge mensen uit de
Moerbeek wilden.
Foto boven v.l.n.r.
Kees de Graaf, Jan Wijn, Jan
Way, Theo van der Molen
en Kazan, de hond van de
caféhouder.
Foto rechts v.l.n.r.
Theo van der Molen, Jan Way
en Jan Wijn.
De foto rechtsonder (1958)
De Witte Herberg in volle
glorie.
