vak geleerd. Hij was van vele mark
ten thuis. Hij timmerde graag langs
en aan de weg. Ook op het land
vertoefde hij graag.
Piet zat vol humor. Zo is het gebeurd
dat hij met de aanspreker, die in
het dorp de mensen moest vertel
len wie er overleden was, midden
op straat de horlepiep ging dansen.
Dat overlijden moest volgens Piet
gevierd worden. U moet begrijpen dat
er in die tijd, zo rond 1888, nog geen
begrafenisondernemers waren. In zijn
jeugdjaren moet Piet een echte boef
zijn geweest. Uit balorigheid heeft hij
eens de kar van groenteman Volk
erts omgekiept. Deze groenteboer
woonde in het huis waar nu de heer
W. Koenis woont. Piet Jong heeft
indertijd deze zaak overgenomen.
Het gebeurde wel heel erg snel. Toen
Jong hoorde dat Volkerts zijn handel
te koop had, stak hij bij zijn toenmalige
baas zijn panschop in de grond en ging naar Volkerts.
Als niemand zijn schop heeft gevonden, dan staat die er
nu nog.
Piet Sinnige kreeg serieuze verkering in het dorp Op
meer met ene Afra Schotten. Hij was ondertussen zijn
wilde haren een beetje kwijt geraakt en had de laatste
jaren netjes geleefd en behoorlijk gespaard. Dat kwam
hem nu goed van pas Naast de boerderij van Dirk
Burger kocht hij een hoekje grond van deze boer en
liet daarop een nieuw huis zetten met voldoende ruimte
om zijn vak van schoenlapper en barbier uit te kun
nen oefenen. Aan de westkant woonde buurman Piet
Burgmeijer, een goede buur en ook net als Piet zelf een
vrolijke spotboef. In het jaar 1903 op zeven juni is Piet
met zijn bruidje Afra Schotten getrouwd. Dit moet een
dubbel feest zijn geweest want naast dit huwelijk werd
ons dorp uitgebreid met een dubbele zaak en dat laatste
zal ook wel gevierd zijn, zo neem ik aan. Het schoen
makersvak heeft hij vermoedelijk geleerd bij Hurkmans
in Zijdewind. Zo is in 't Veld een kern van zelfstandigen
gekomen. Later werden ze middenstanders genoemd.
In het dorp waren toen gevestigd een barbier, een
schoenlapper, een timmerman, een schilder, kruideniers,
een groenteboer, een vrachtschipper, niet te vergeten
een stoffenwinkel voor garen en band en lest best café
De Vriendschap met een wagenmakerij. Het werd zo
een echt dorp en dit alles vlakbij en naast de nog maar
vijftigjarige Martinus-kerk. Als barbier werd Piet ook vaak
gevraagd voor het afleggen van overledenen. Als het
een man betrof, moest hij deze scheren voor zijn laatste
reis. Timmerman Burgmeijer timmerde de kist en Piet
werd gevraagd om te helpen bij het kisten. Deze dingen
behoorden ook bij zijn beroep.
Piet was ook een grote dierenvriend. Hij had een
geweldig mooie en grote bok ter dekking voor andere
geitenbezitters staan. De meesten onder ons zullen wel
weten dat zo'n beest in een bepaalde tijd van het jaar
geweldig kon stinken. Het was dan in die periode dat
enkele vrienden besloten deze kapper eens te grazen te
nemen. Frans Jong, Piet Burgmeijer en Piet van Trienen
waren deze rakkers. Op zaterdag, de avond van het
scheren en teuten in de scheersalon, werd de afspraak
uitgevoerd. Ze gingen, zoals was afgesproken, niet
tegelijk naar binnen. Ze hadden geloot wie als eerste
ging. Buurman Piet kwam binnen en nam met een uitge
streken gezicht plaats. Tijdens het inzepen en de babbel
van ons kappertje zei de timmerman: „Piet, wat stinken
je handen van die rot bok". Toen ging deze goede man
zijn handen grondig wassen want de klant is immers
koning, zoals het gezegde luidt. Na deze klant kwam al
spoedig een van de volgende vrienden. Die nam plaats
en zei: „Wat is het rustig bij je". Hij liet zich inzepen
terwijl Piet over alles en
nog wat kletste. Nadat
de barbier het mes met
zwierige halen op zijn on
misbare scheerriem had
aangezet en met scheren
begon, zei de tweede
klant: „Piet, man, heb je
soms een haring eten wantje handen stinken als een
bokking?" „Daar begrijp ik niks van, ik heb ze pas nog
gewassen", zei Piet. Hij ging het nog eens dunnetjes
overdoen. Inmiddels werd zijn humeur er niet beter op,
zoals begrijpelijk is. Deze klant was amper de deur uit
toen de volgende deugniet zich meldde voor een knip-
en scheerbeurt In verband met de privacy van deze
6
Vader Piet Sinnige en zijn echtgenote Afra Schotten geportretteerd in 1900
