Arie toont trots zijn
mooie piepers van
eigen grond.
Op de achtergrond
is nog een stukje
van de Mariahoeve
te zien.
Daar had Joost wel oren naar. 't Was een mooi huis,
een prachtig huis. Jaap Kramer had het gezien toen
het verbouwd was en zei: „Ik vind het lang zo mooi niet
meer." Het was ook niet meer zo mooi. Het was een
beetje in tweeën. Dus eerst alles achter verbouwd, alles
in orde gemaakt met een jongen van De Waard, Cor de
Waard. Het was Joost zijn kameraad. Toen vóór eerst
een woning gemaakt. Eerst een muur ertussen en die
grote deuren eruit gehaald. Tussen de muren allemaal
van die dekens van wol om het geluid te dempen, tot bo
ven aan toe. Zo gingen ze aan het bouwen. Ze zijn wel
anderhalfjaar bezig geweest, hoor. Ze kregen vóór een
hele mooie woninkje, een hele mooie kamer en slaapka
mer, een heel mooie keukentje met closet, klein hoor, en
een douche. De mooie hal bleef, het trapje naar boven
bleef en bovenaan waren twee slaapkamers en een
mooie hangkast. Dus het was een lief woninkje. En toen
is Joost getrouwd. Wacht eens effen, wanneer was dat?
In 1963. Welke maand? Dat weet ik niet meer. In '63 is
Joost getrouwd. We waren naar voren getrokken en zij
kwamen achter te wonen. Eerst zou Joost vóór komen te
wonen maar dat vond hij later niet zo goed. Hij zei: „Als
wij later kinderen krijgen, dan heb ik meer aan achter.
Daar is meer ruimte. Jullie zijn met zijn tweeën." Dat was
ook zo. We hebben er in rust en vrede gewoond, zeven
jaar. Oh, Joost is in september getrouwd, dat was in '63.
Op 10 april '70 gingen we daarvandaan. We hadden al
eerder bij zo'n bejaardenhuisje gekeken maar ik vond
dat we toen nog te jong waren. Ik was 67 en Arie 77. Op
een gegeven moment kreeg Arie bericht van Broxterman
die zei dat de oude Suiker uit zo'n bejaardenwoning
zou gaan en hij vroeg of we interesse voor dat huisje
hadden. „Nou", zei Arie, „we moeten er een nacht over
slapen en dan zeggen we ja of nee."
's Morgens zei vader ja. Op 10 april kwamen we er. Jan
Droog heeft ons de eerste keer meegenomen. Nic Wit
kwam en heeft ons tot en met geholpen. Die zag ons
hier rommelen. De eerste wagen was in huis toen wou
ik met de tweede wagen meegaan. Jan Droog zei toen:
„Juffrouw, je blijft hier." Dus toen ben ik zo hier ingebur
gerd. Liek Droog kwam in het huisje te wonen samen
met Piet Koopman die nu op het terrein van Nic Mak
wonen.
Een week of drie, vier later trouwde Katja Baay. We
waren te bruiloft genood en ik had van de voordeur twee
sleutels. Ik had altijd nog die ene sleutel. De bruiloft was
zo'n beetje afgelopen en we moesten naar huis. Joost
zou ons naar 't Veld brengen. In plaats te wachten op
Joost liepen we stijf gearmd naar onze oude voordeur.
Ik draaide het slot open en stond bij Liek Droog in de
keuken. Zo was ik dat loopje die 30 jaar gewend. „Nou",
zeg ik, „liefje, neem me niet kwalijk, we staan in het ver
keerde huis." Toen heeft Joost ons naar het goede huis
gebracht. Nou, we hebben samen hier geleefd, tien jaar
gelukkig samen. Nu ben ik alleen, dus ik ben uitgepraat.
We hebben nooit geen ruzie gehad, de mensen konden
goed met ons opschieten.
Arie heeft verschrikkelijk genoten, hij had altijd geld
genoeg. Hij was 43 jaar toen hij trouwde en kreeg een
hele goede vrouw, al zeg ik dat zelf. Ook al was ze van
Duitse afkomst. Hij kreeg drie hele lieve kinderen en hij
is 88 jaar geworden. Doen jullie dat maar na. Adrianus
Groen is op 14 mei 1980 overleden.
Arie heeft altijd gezegd: „Geen getreur aan mijn graf,
geen dure grafsteen, hou je geld maar en kom er niet
staan te janken en te schreeuwen. Een kruis moet Joost
maken, wit geschilderd, en met zwarte letters moet
erop staan: Hier rust Arie Groen, hij heeft naar waarde
genoten. En meer niet. Zal je dat beloven moeder?" Ik
zei dan elke keer weer tegen hem: „Nee!"
Jaap Kramer kwam hier om een grafsteen uit te zoeken
en ziet me opeens zo verschrikkelijk lachen. Hij zei:
„Mevrouw Groen, waarom lach je zo?" Toen heb ik Jaap
Kramer uitgelegd wat Arie altijd had gezegd. „Nou", zegt
Jaap Kramer, „dat kunnen we toch niet maken, mevrouw
Groen." Ik zei: „Nee, natuurlijk niet." Dat was Arie. Hij
wou het zo. We hebben op de grafsteen de volgende
tekst laten zetten.
Adrianus Groen:
geboren op 9-9-1892 en ge
storven op 14-5-1980
In liefde gedenken we mijn
lieve man, onze vader en opa.
(Naar een film van Jan Hoebe, in 1986 opgenomen)
:0
Op 8 november 1992 overleed Bar
bara Groen-Wagner,
in Zijdewind en omstreken
beter bekend onder de naam
Bets van Arie.
