PJÏLOkA
dl
AtDUS 0-"EMaaKt
Degenen die terugkwamen, kregen later
te maken met oorlogstrauma 's en kon
den de barre omstandigheden waarin
zij destijds verkeerden, psychisch niet
goed verwerken. Een ander aspect was
nog dat veel jongens deze dienstplicht
weigerden. Meer dan tien procent dook
onder of was dienstweigeraar. Maar ook
in Indonesië zelf waren er Nederlandse
militairen die het niet met het Neder
landse beleid eens waren.
We kennen allemaal de naam van Poncke
Prinsen. Prinsen koos de kant van Indo
nesië en was bijgevolg niet meer welkom
in ons land. Poncke vocht mee met de
opstandelingen en heeft bijgevolg op zijn
eigen landgenoten geschoten. Dat je dan
omstreden raakt en niet meer in je oude
vaderland welkom bent, is een logische
gang van zaken.
aan de zijde van het K.N.I.L. en aan de zijde van het Nederlandse leger grote verliezen geleden en op 27 december 1949
vond de soevereiniteitsoverdracht plaats van Nederlands-Indië met uitzondering van Nieuw Guinea.
Deze politieke situatie was er de oorzaak van dat vele Nederlandse jongens vlak na de oorlog in groten getale door de Ne
derlandse regering werden opgeroepen en werden
beschermen De dienstplichtigen scheepten zich in
in één van onze havens op grote troepentransport
schepen om na een lange reis door het Suez-kanaal
uiteindelijk in Batavia aan land te gaan. Op Java
of op een van de andere eilanden wachtte hen dan
een militaire opdracht. Dat ging dikwijls gepaard
met gevaar voor eigen leven. Aan Nederlandse
zijde sneuvelden maar liefst 6200 militairen,
aan de kant van de Indonesische onafhankelijks-
strijders waren de verliezen aanmerkelijk groter.
Indonesië moest haar bevochten vrijheid beko
pen met 100.000 gesneuvelde strijders.
idtgezonden naar Nederlands-Indië om landgenoten en belangen te
ledereen die de evenaar overstak, kreeg net
als soldaat P. Th. Bruin een Neptunusdiploma.
De Johan van Oldebarnevelt en S.S. Zuider
kruis dienden beiden als troepenschepen.
