Geschiedenis van een
timmermanswerkplaats
Ons ouwe huis
\.s
In de vorige uitgave van 't Is mooi weest" hebben
we in de geschiedenis gegraven van de oude
timmermanswerkplaats die stond op de plek waar
nu het huis staat van Joost en Riet Groen aan de
Havenstraat bij de rotonde in Zijdewind.
We eindigden het artikel met het trieste feit dat het
gezin Van Leeuwen uit pure armoe het pand heeft
moeten verlaten.
Uit het boek „Grepe uit 't leven", waarvoor de
schrijfster Gré Sneekes-van Leeuwen (inderdaad
een dochter van Evert) ook de illustraties heeft
gemaakt, publiceren wij zo nu en dan eens een
anekdote. Als oud-Zijdewindse vindt Gré het leuk
een bijdrage te kunnen leveren aan ons blad.
Ditmaal heel toepasselijk een gedicht over haar
geboortehuis.
Moin ouwe liefde is niet meer
ons mooie huis, dat van weleer
'n fietspad most 'r loid
en zoks dat maakt niet bloid
de hoge bome wiere roöd
ja, dik en dun, 'n héle zoöt
die goeie ouwe juttepeer
o nei hoi is 'r ok niet meer
m'n vader an de skaafbank
duimstok steevast boi de hand
't rooie potloodachter 't oor
voorover, draaiend met de boor
houtloós en de vate teer
noh ja ik zien 't weer
spoikerbakke en de sloipstien
't hoekie boi de zaagmachien
de bedstee met 't hol
met piepers altoid vol
lange spruite an mekaar
aldeur weer, jaar op jaar
op zolder skuile hoekies
gróte doos met ouwe boekies
kamferballe hoge hoed
kachelpoip, gerdoineroed
koperen vaas met pauweveer
noh nei, die is 'r ok niet meer
altijd muize heen en weer
achter 't skotje, keer op keer
ien ding hew ik altoid zoid
ik raak dat plekkie nooit meer kwoit
ouw liefde zonder skrome
voor altoid in m'n drome.
deel 2
Op deze schoolfoto toont Gré reeds
haar liefde voor schrijven. Wat had
ze een hekel aan dat tweedehands
truitje met „stop"!