't Het er klozen
Gedicht van Jan Roselaar uit Op je stoel door
West-i
■Friesland
Main man, main man, hou stil, hou stil!
Ik skuif van 't ien op 't aare bil;
De hille dag lawaai, gespouk,
Op slot nag skelde as te rouk!
Ik weet niet, weer ik kruipe moet;
M'n kerel is nag pas op roet
Om de polisie, -wat een boel,
Ik zit van loufte naast m'n stoel!-
Wazze we maar van 't zaakie of!
De hille keit zit onder 't stof;
De tapkas laikt wel ien ruwien,
'k Kan nag de ska niet overzien.
Wat leek et aars een goeie dag,
Zoo tachtig mensche in ien slag.
'k Zai guster nog: m'n lieve man,
D'r zit een dubbel brieffie an!
Ja, dien z'n nood, de aar z'n brood;
Gong alle dage 'r zoo ien dood,
En werd van hier nei 't kerkhof brocht,
Wel, maid, den was ons kossie kocht!
Wel is ter hil wat drokte van,
En he'je der gien popke an,
Maar bet'r as menig brulleft is
Ik zag, is zoo'n begravenis.
Jan Sas, van Griet van Krommenie,
Lai 't Zundeg of, zoo ien-twei-drie;
Hai was nag, zoo je meer leest,
Te kerk en an de koolprak weest.
Maar 's middes valt ie op streit,
En meister haald, die wist gien reid,
Z'n harsens ware in de tist
En 's eivens was ie dood en kist!
Ja mensch!.... maar wat ik zegge wil,
Ik zai, we zitte ok niet stil,
Ik zai, wat drommel, teugen Jan,
Der zit voor ons een daghuur an.
As al 't begraav-nisvolk kwam hier
En hai den hier uitdroegen wier,
Mit al dat in- en uitgespan,
Den ha'ze 'r deer gien drokte an.
Nou, hoe den ok, et was ons lukt.
Der most wel hil wat kneert en krukt,
Voor 't al in kruike en vate was,
Der kwam wel hil wat bai te pas.
Want hoe meer geld, zoo is 't altaid,
Hoe grooter krimmenelighaid.
Maar aindelijk was et koek en ai;
We konn'an de begraverai.
Maar, mensch, main mensch, hou nou toch op.
De wereld stong meist op z'n kop.
Nag wazze niet z'n biene koud,
Of 't ging er of, van 't dikste hou!
Toe dat de ploeg vanochtend kwam,
Toe lipe alle knolle stram;
't Was houge hoed, 't was zwarte zai,
't Was raikdom en 't was pronkerai.
Al grooskighaid en staive nek
En dranze as een halve gek
Maar toe de kist er onder zat,
Slaakt'elk een zucht en zai: „da's dat!"
Toe was et gastdag, alles best
Mit soep en paling en de rest;
Ze vratte goed, maar, deer niet van,
Elk kwam mit honger opperdan.
Maar toe de flesch op tafel sting,
En ieder an de lippe hing
Van de notaris, docht ik, mensch
Dat gaat nou alles wel nei wensch.
Maar as 't ik 't tien en aar bezien,
Dan staan ze voor gien flesch of tien,
Dat gaat van wal of in de sloot,
Vaif uur lait alles in de goot.
D'r baift vandaag gien hortje hil,
Ze zuipe d'r allemaal een bril!
M'n arme stoele en m'n glas;
't Wou, dat 't maar hailigeivend was.
Al gauw kwam Geert al van der plaas,
-Die had al lang de grootste praas-,
En zai: „Ik vind et hier een boel,
Die 't minst erft, het de grootste sm..l!"
Toe wier et gort pas lekker gaar.
'k Docht, ik haal de polisie maar,
Voor dat de bende alles breekt,
Moe'k hoore, wat of Maarten preekt.
Wat verder beurd', is je bekend
Der bleef gien stoel meer overend.
De tapkas, die in zwaimslag lait,
Is glas en kraf en beine kwait!
Nou zitte 'r bai de spoelbak nag
Wat kirrels, die je stele mag;
De raikste neef lait in de boet
Te spaien in z'n houge hoed.
Main mensch, main mensch, hou stil, hou stil!
Eer dat ik weer zoo'n katje wil;
Je rake glad van de rettet,
Zoo as et bai ons klozen het!
