de achterste schraag hoger was dan de voorste.
Men verwijderde de afwijkende aardappelen: de groene,
de misvormde of de zieke. De goedgekeurde aardappe
len schoof men in een jutezak die op een bascule
stond. Bij het juiste gewicht van 50 kg. werden de
zakken in een box twee hoog opgestapeld. Vervolgens
kwam de NAK-keurmeester voor een laatste controle.
Pas daarna voorzag men iedere zak van een kaart met
daarop de naam van het ras en de klasse. Ook tijdens
het dichtnaaien bevestigde men aan de buitenkant een
kaart en aan het eind van de draad bracht men met
een tang een plombe als verzegeling aan. Vervolgens
kreeg de vrachtrijder een seintje dat de dichtgenaaide
en gecertificeerde zakken konden worden afgehaald.
Uien
Het uienzaad werd na aankoop naar Piet van der Fluit
gebracht om het tegen bodemschimmels te ontsmet
ten. Bij Van der Fluit werden overigens alle gewas
beschermingsmiddelen gekocht. Het land maakte men
zaaiklaar door het geploegde land met een door een
paard getrokken eg fijn te maken. Het zaad zaaide
men regel voor regel met behulp van een Thilot-zaai-
machine die men zelf moest voortduwen. Tegen
onkruid moest voor de opkomst van de uien worden
gespoten. Na opkomst zouden ook de uien dood gaan.
Soms viel de werking tegen en dat betekende dan heel
veel uren al kruipende het onkruid tussen de uien-
plantjes wegplukken. Bij dat onkruidplukken legde men
het onkruid van meerdere regels in een paadje en bij
nat weer nam men dat mee om hergroei te voorkomen.
Met een smalle schoffel werd het onkruid tussen de
regels weggehaald.
Het oogsten van de uien viel altijd samen met de
Zijdewinder kermis. Vijf rijen uien werden losgetrokken
en op een rij geplaatst om te drogen. Na enkele dagen
deed men de uien in houten bakken. De volle
bakken stapelde men vervolgens tien hoog op
en haalde die met paard en wagen op. De
uien sloeg men meestal losgestort op in „De
Hut" aan De Weel. Het klaarmaken voor de
veiling ging als volgt. Men raapte op knieën
gezeten de uien stuk voor stuk met de hand
op, trok het oude afgestorven loof er vanaf en
plaatste die dan in veilingkisten. Gedurende
de laatste jaren dat mijn vader tuinder was,
gebruikte men in „De Hut" een afstaart-
machine. Men plaatste de uien met een vork
vanuit de box op de machine. De staarten
werden door tegen-gesteld draaiende rollen
van de uien getrokken en de afgestaarte uien
werden dan meteen in de veilingkisten opge
vangen.
Als alle uien in veilingkisten waren geplaatst,
dan sorteerde men de uien met dezelfde
HuBo-sorteermachine waarmee ook de aard
appelen werden uitgezocht. De gesorteerde
uien ving men weer op in veilingkisten en werden
vervolgens op een hor uitgezocht. De meeste uitval
bestond vooral uit zogenaamde kale uien. Dat waren
uien waarvan de bruine huiden gedeeltelijk of helemaal
waren afgeraakt. De uien veilde men in de veiling De
Noordermarktbond te Noord-Scharwoude.
Rode bieten
Rode bieten, ook wel kroten genoemd, zaaide men op
het vlakke, geëgde veld met de zaaimachine waarmee
ook de uien werden gezaaid. Aangezien er uit één
zaadje enkele plantjes groeiden, moest men de bieten
met de hand uitdunnen. Ook in dit gewas verwijderde
men het onkruid tussen de regels met de schoffel en in
de regels plukte men het al kruipend weg. Dit ge
beurde gelijktijdig met het uitdunnen van de bietjes. Bij
hoge prijzen in de zomer werd er doorgeplukt. De
grootste bieten oogstte men dan al vroeg en de bieten
die bleven staan, konden nog wat beter uitgroeien, het
blijver-wijker-systeem. Indien de prijzen aan het eind
van het groeiseizoen goed waren, dan werden de
bieten in veilingkisten geoogst. Men trok de volgroeide
bieten met de hand uit de grond, draaide het lof eraf en
legde vervolgens de biet in de veilingkist. Meestal
werden alle bieten zo voor de voet weg geoogst en
tijdelijk in een box in de schuur opgeslagen. Snel
daarna schepte men de bieten met een vork op de hor
om ze uit te zoeken en te sorteren. Het sorteren
gebeurde dan op het oog met een set maatjes in de
buurt zodat je af en toe kon controleren of je nog
steeds de juiste maatsortering had. Aan het eind van
de hor deed men de bieten met dezelfde maat in een
veilingkist, die op de bascule stond om gelijk gewogen
te worden. Nadat de bieten waren uitgezocht, op maat
gesorteerd en afgewogen waren, kreeg vrachtrijder Cor
Leegwater een seintje. Die bracht ze dan naar de
veiling.
"y 'Vv"'' j"V"'
Met deze vrachtwagen, geladen met groenten, heeft Leegwater
menig ritje naar de veiling gemaakt.
