Kiespoin
Toen ik onlangs enkele leuke Westfriese verhaaltjes van Gré Sneekes-van Leeuwen onder ogen kreeg, heb
ik haar toestemming gevraagd die in ons blad te mogen publiceren. Gré hoefde er niet lang over na te
denken. Ze vond het heel leuk als oud Zijdewindse een bijdrage aan ,,'t Is mooi weest" te kunnen leveren.
Hier dan ook de eerste anekdote, die overigens ook te lezen is in haar zojuist verschenen boek „Grepe uit
't leven" waarvoor zij ook de illustraties heeft gemaakt..
Klaas Groot had net efkes 'n tokje vongen toen
opiens de bel ging. Hoi slaakte 'n diepe zucht en rekte
z'n oigen nag'rs efkes uit. En deer ging ie weer.
Knoerthard. Toen wier ie pas goed wakker.
„Heremetoid", docht ie. 't Was hem hêlegaar ont-
sköten dat die twei brakkies van Els komme zouwe.
't Was ommers woensdagmiddag.
„Jahoor, ik kom!" skreeuwde Klaas.
Hoi struffelde bedat over z'n sloffe, boinsde deur de
gang en skoof de knip van de deur. En deer rolde
Bassie en Edje over mekaar heen met de skeelers en
al an de biene.
„Woi benne d'r opa!"
„Noh dat docht ik al", zoi opa.
De skeelers wiere met de knielappe en elleboog-
beskermers op 'n hopie gooid en 't stel zat in 'n mum
van toid heêl mooi an, op hoge kniese op de stoel en
met de elleboge op tafel.
„Opa, zie je niks?" was dat metien.
Opa, die eerst nag efkes gauw de droppiespot uit de
kast hale most, skoof z'n stoel an en keek groot op nei
alletwei.
„Noh", zoi die, „Wat hewwe ze met jullie dein?"
„Noh, woi hewwe 'n beugel."
"Hadde jullie kiespoin?"
Ze moste bar lache, kiespoin deer hadde ze nag nooit
van hoord.
„Koik opa, moin's ware teveul naar voren groeit en
hem 's benne hêlegaar skeef. Maar de tandarts zoi
dat ze asen wel weer mooi recht staan. Mooi stom
hoor opa, dat jij zoks nag niet weet", zoi Edje.
„Noh den ken de droppiespot wel weer de kast iri
denk?" gloimde opa.
„Niks hoor, koik maar."
En alletwei haalde ze 'n mooi blauw doösie te
voorskoin en deer wiere de beugels inloid.
De droppiespot kreeg metien al puur zo'n
opdonder. „Opa, was kiespoin den erg?"
„M'n joontje, d'r was niet erger as
kiespoin. Ik weet 't nag as de dag van
guster. Ik most met m'n vader mee te
koölsnaaien. Ik was veertien jaar oud.
Etterkoud was 't deer op die akker.
't Liep al teugen sunterklaas en ik
borst weer van de kiespoin. Toen zoi
m'n vader teugen me dat ik mee most achterop de
fiets, nei de dokter toe.
'n Tandarts bestond toen nag niet.
Dokter vroeg wat ie d'r mee an most, omdat 't er niet
niet zo best uitzag. Nou en wat denk je dat moin
vader zoide?
Alles eruit."
„Wat zegt u vader Groot?" zoi dokter toen.
Alles eruit." Zoi m'n vader weer. „De kool is nag
lang niet thuis. Die joon heb gien toid voor kiespoin."
„Noh opa, en toen?" Vroeg Bassie.
„Hoi heb ze d'r in twei keer uittrokken en dat vond
m'n vader goed."
„Noh, en toen?" Vroege ze alletwei tegeloik.
„Nooit gien kiespoin meer vezellef
„En was den je héle mond leeg?"
„Ja vezellef, maar met de Paas had ik weer 'n mond
vol met tande."
„Opa, leit den 'rs koike, heb opa ok zukkens as woi?"
Klaas was bang dat zoin gebit ok nag op tafel belande
most.
Deer had ie 't niet erg op en zoi toen gauw: „Noh
joosies, nou as de weerlicht naar huis jullie hoor, nag
efkes en 't is donker, jullie moeder zit al 'n uur op
jullie te wachten.
Op weg nei de deur ware ze nag niet uitvroegen.
Dat Klaas die kon z'n oigen alvast skrap zette voor de
are woesdag.
23*
Tekening: Gré Sneekes-van Leeuwen
