Ik ben dus op zoek gegaan. Op zich is dat een heel
mooie bezigheid, want je raakt zo bij verschillende
mensen aan de praat.
Allereerst ging ik een praatje maken met de familie De
Boer die er vlakbij had gewoond. Zij wisten veel dingen
van vroeger, ook uit overlevering. Dit eerste gesprek
bleek een daalder waard te zijn want zij hielpen mij
prachtig op weg. Zij konden beamen wat Toon mij al
had verteld: de familie Vlaar was de laatste bewoner
van het eiland geweest. Zij vertelden dat, als het hoog
water was, de kinderen Vlaar vanuit de deur konden
vissen!
Al spoedig belandde ik in Wervershoof bij architect
S. Bruin. Hij kon mij helpen aan een kaart van de topo
grafische dienst uit 1914. Deze kaart is ook gebruikt
door het leger. De heer Bruin heeft een gedeelte van de
kaart gekopieerd en vergroot. Kort daarna kwam de
heer A. Keesom met een prachtige kopie van een
kaart van hetzelfde gebied. Zo werd ik dan door deze
mensen geweldig geholpen, daarvoor mijn hartelijke
dank.
Onder het genot van een lekker bakkie koffie raakte ik
aan de praat met een van de laatste erfgenamen van
dit eiland: de heer Tinus Bakker. Elke zondagmorgen
na de kerkdienst moest de heer Bakker voor zijn vader
de huur ophalen bij de familie Vlaar. Hij was dan im
mers toch in de buurt. Zijn vader was tijdens een open
bare verkoping in het bezit gekomen van het eilandje
met woning. Deze woning was al onbewoonbaar ver
klaard en volgens overlevering bood vader Bakker bij
opbod tijdens de veiling mee om het strijkgeld te innen.
Hij bleef echter aan dit bezit „hangen" want niemand
bood meer in de tweede „afslagronde". Enkele dagen na
het gesprek in Langedijk met Tinus Bakker en zijn
vrouw las ik in de krant dat hij plotseling was overleden.
De heer C. Dekker vertelde mij nog het volgende. Het
eilandje was zo klein dat het paard bij regen alleen nog
in het midden droog stond.
De voorzitter van de stichting tot behoud van historisch
erfgoed vond dit ook een interessante geschiedenis en
heeft daarom zijn licht bij het kadaster opgestoken. Zo
kwamen wij tot de conclusie dat het juist was wat we
tot nu toe hadden ontdekt. Ook de dochter van de heer
Vlaar was inmiddels aan het zoeken naar haar geboor
tegrond in 't Veld.
Volgens het kadaster dat in 1838 werd opgericht, was
boer Simon Schouten vanaf die tijd de eigenaar van het
eilandje. Deze grond werd omschreven als bos, groot
01.70 are. In 1867 werd het verkocht aan landman
Jacob Schouten, later aan landman Pieter Kieft te
Veenhuizen. In 1895 werd het verkocht aan de bekende
Cornells Hille, timmerman te Zijdewind en die heeft in
1900 een woning op het eiland gebouwd. Volgens het
kadaster was het toen bos en bouwland in eigendom
van een stichting.
In 1922 werden huis en erf, perceel A 272, verkocht aan
Jan Meijering, visscher te 't Veld en Nieuwe Niedorp.
Het huis werd in 1939 onbewoonbaar verklaard en werd
met vergunning tot slopen verkocht. Het werd toen be
schreven als bergplaats.
Dirk Bakker, landbouwer aan de Boomerwaal in Oude
Niedorp, werd de nieuwe en de laatste eigenaar van dit
De „Ringsloot" die via het hoekhuis naar de Kampen slingerde, had op de hoogte van de boerderij van Cees Dekker een inham die in
de volksmond „Het Eiland" heette.
