Hierna werd er een verkavelingscommissie opgericht,
waarin zitting namen:
- Jan Pancras, L.T.B. 't Veld.
- Pé Slijkerman, L.T.B. Nieuwe Niedorp/Langereis.
- Arie Mooy, Hollandse Maatschappij van Landbouw.
- Piet Bijhouwer, Hollandse Maatschappij van Land
bouw.
Men wilde het waterpeil verlagen zodat boeren en
tuinders gemakkelijk het land konden bewerken met
hun zware traktoren en grote machines. Zo verdwenen
vele kleine bedrijven die nog met paarden en ouder
wetse machines het land bewerkten. Dit was niet meer
rendabel. Voor deze boeren en tuinders werd een
overbruggingskrediet als beëindigingsregel uitgekeerd.
Dat land werd opgedeeld tussen boeren en tuinders die
overbleven. Zo kregen zij de gelegenheid hun bedrijf uit
te breiden. Er kon ook land worden bijgekocht. Het
werd aangeboden voor ongeveer f. 5000,- per hectare.
Dit werd afgelost met ruim 3% over 30 jaar. Ook moes
ten alle bedrijven dertig jaar lang f. 200,- f. 300,- per
jaar per hectare aan landinrichtings-, ruil- of herver
kavelingsrente betalen.
De verandering van het landschap.
Voor heel veel mensen was de verkaveling een flinke
verandering. Vooral voor de mensen die achteraf
woonden. En dat waren er heel wat.
Door de polders liepen brede ringvaarten en sloten.
Langs al die vaarten en sloten liepen paden, waarvan
vele onverhard. In natte tijden was het martelen om
erdoor te komen. Met de fiets zelfs onbegaanbaar. Het
gebeurde vaak dat de bakker, slager en kruidenier deze
kilometerslange prutpaden liepen met een mand aan de
arm om de mensen van levensmiddelen te voorzien. Al
deze mensen die zo achteraf woonden, kwamen soms
maar één keer per week naar het dorp om naar de kerk
te gaan. De schooljeugd liep elke dag door weer en
wind. De aanleg van Hartweg, Doorbraakweg, Raaks-
maatsweg en Valbrugweg vormde de grootste verande
ring qua wegen. Mensen die zo'n dertig jaar geleden
achter in de Zwarteweg woonden, hadden een hele reis
voor de boeg als ze voor een boodschap naar Schagen
moesten. Eerst moest men over de Zwarteweg terug
naar de Rijdersstraat en dan via de Provincialeweg weer
langs Zijdewind naar Schagen. Nu pakt men de Hart
weg. Dat scheelt de helft. Met droog weer gebeurde het
Het eeuwenoude landschap verloor zijn karakteristieke aanblik.
Veel romantische plekjeè verdwenen; ook hier bij de Valbrug
achter in de Kampen. Wat overbleef is nu de kruising van Hartweg
en Valbrugweg.
De Noordersioot lag tussen de Valbrug en de Velderbrug. Hierlangs lag
het zogeheten kerkenpad, een prachtig stuk natuur. Het huisje links werd
bewoond door de familie S. Tesselaar-Dekker, thans Valbrugweg 1.
Op de achtergrond de Veiderkerk.
Het „kerkenpad" voorbij de boerderij van Dekker.
Waar eens de Valbrug was, is nu de viersprong Hartweg-Vaibrugweg.
Het padje van Dekker, ofwel hetkerkenpadgenoemd. Dit pad liep van
de Velderweg (nu Rijdersstraat), richting de boerderij van Dekker (nu
Valbrugweg 8) over het boerenerf door een houten hekje langs de
Noordersioot over de Valbrug. Zo was men snel in de Oosterkampen.