-16-
We hielpen mensen dienst weigeren en velen in Nieuwe Niedorp deden dit. We
verwelkomden dienstweigeraars na hun tweejarige gevangenisstraf. Bij een
gelegenheid hier sprak ook mijn strijdmakker Jo de Haas.
Begin 20 eeuw voelden wij de oorlog aankomen die iedereen nog ontkende.
Na WO I zagen wij al snel de voortekenen van de hernieuwde strijd. Niemand leek dit
te zien. De overheid bemoeide zich meer met mensen zoals wij: revolutionairen. Zu
hielden ons in de gaten in plaats van de fascisten!
De beweging was talrijk en internationaal sloeg het aan. Ik sprak in Nürnberg voor een
congres van 5000 mensen in 1923. I k sprak in Parijs en op Belgische universiteiten. Er
waren internationale congressen in Nederland. Ik sprak zelfs op een bijeenkomst van
de vijand Gen weerbaarheidscongres waar voor bewapening werd gepleit. Dit was in
1921. E en gezapig eten-en-drinkencongres, maar bij Schermerhorn kwamen alle
ministers wel luisteren!
Kortom het bruiste en we voelden een energie die oorlogen kon beëindigen!
Ik wil in dit verband nog een strijdmakker noemen die toentertijd beroemd was. De
dienstweigeraar Herman Groenendaal. Ik was voor een bijeenkomst in Amsterdam om
voor zijn vrijlating te pleiten. Er waren 80.000 mensen. Er werd toen ook een aanslag
gepleegd op een munitiedepot van de politie.
Dit wees ons op een kwetsbaar punt van de IAMV. Moest je nu geweldloos of niet
O
geweldloos handelen?
Dit bleek tijdens de Spaanse burgeroorlog waar een oude scheuring in de vereniging
aan de oppervlakte kwam. Mocht je je zelf bewapenen, mocht je doden voor de strijd?
Mocht je weer meedoen aan de regering na de revolutie?
Dit waren vragen waar de scherpslijpers zich mee bezighielden. Dit maakte me ook
wel eens moe in de beweging: al die richtingen!
De Eerste Wereldoorlog leidde tot een enorme ledenaanwas van de IAMV. De Tweede
Wereldoorlog maakte hier een eind aan. Maar gelukkig niet bij iedereen.
Dienstweigeren was nog jaren populair in Nieuwe Niedorp!
Ik hoop dan ook dat de geest van antimilitarisme en vrede gehandhaafd blijft onder de
mensen!
Aan het einde der baan
Met veel plezier woonde ik in dit vrije dorp. Een donkere protestantse gemeente heette
het: wat zo veel betekent als dat men het hier niet zo nauw nam met het geloof. Dat
hielp mij wonderlijk genoeg buitengewoon!
Mijn kinderen Edgar en Dorothea zijn hier geboren.
Edgar kreeg Nico (NJC), Lodewijk en Esther als kinderen.
Uit hen kwamen weer voort:
Edgar, M arianne, W i nnifried,
Constant en M aryse,
A lexander.
Kleindochter Esther is hier aanwezig, achterkleindochter Marianne en achterkleinzoon
Alexander ook.
Er waren vele vele volgelingen wier kinderen of kleinkinderen misschien hier in de
zaal zitten. Hun ouders waren dienstweigeraar, activist, propagandist, brachten
istorisch Niedorp, informatie
blad 2018 nr. 2
