-6-
later voor ik het erf weer betrad. Er liep een man rond die ik niet kende en ik riep hem
toe of hij misschien een zoon van Kees was. Dat was niet het geval. De boerderij was
intussen in andere handen overgegaan. De vreemdeling was zo vriendelijk om het
adres van de weduwe zonder omwegen prijs te geven en dat bleek wel zeer
gemakkehjk te vinden aan het Ankerplein in onze oude gemeente. Maar ik besloot
eerst om het graf van Kees eindelijk maar weer eens te bezoeken. Dat zou ongetwiifeld
een passende hennnenngssteen hebben gekregen. Op het moment dat ik mijn auto
achter de kerk parkeerde, stapte tegelijk een wat oudere dame van de fiets die
onmiddellijk daarna water ging tappen. Bij de ingang van het kerkhof keken we elkaar
aan en waren we eindelijk helemaal klaar voor het gesprek dat al jaren geleden had
moeten plaatsvinden. Dat gebeurde nu op het bankje voor de mooie ronde gedenksteen
die geplaatst was op de laatste rustplaats van Kees. Daarop in mooie aansprekende
letters de wel zeer toepasselijke bijnaam 'de verzamelaar.
De weduwe had geen behoefte meer aan een zeer uitgebreide nagedachtenis in ons
blad aan haar onvergetelijke man. Vandaar deze beperking.
Andermaal was ik getuige van een reusachtige begrafenis in februari van dit jaar van
Kees Keetman. Kees had zijn roem niet te danken aan het verzamelen, maar vooral aan
zijn merkwaardige relatie met de golfbaan bij Winkel en het wonderlijke begin als min
of meer zelfstandige boer. Afkomstig uit een gezin waar ze de rijkdom niet hadden
uitgevonden moest iedereen al gauw de handen uit de mouwen steken. Kees en broer
Piet kwamen te werk bij de gebroeders Slooves die een boerderij bezaten in de
onmiddelhjke nabijheid van hun ouderlijk huis. Deze broers hadden geen
nabestaanden die enig recht konden doen gelden op een erfenis. Een van de broers
wilde het boerenbedrijf nog tijdens zijn leven overdoen aan Kees en Piet die zich op
hun bedrijf bepaald niet onbetuigd hadden gelaten. De andere broer had andere ideeen,
maar kwam als eerste te overlijden. Kees werd uitgenodigd voor een bezoek aan de
notans in de kapitale woning aan de Bosstraat, maar durfde gewoon niet naar binnen.
De bijeenkomst moest dus worden verzet naar een later tijdstip waarbij ook broer Piet
werd uitgenodigd. Beiden mochten zich eigenaars gaan noemen van het bedrijf van
Slooves. Daarbij kreeg Kees 8 hectare toebedeeld en Piet hetzelfde. Uiteindeliik la<^
dat boerenbedrijf Piet niet echt. Hij was nu eenmaal opgeleid tot aannemer. Dus
schonk hij zijn portie aan broer Kees. Die ging nu verder met de zestien hectare en
breidde later uit tot vierentwintig. Aanvankelijk begon hij met zo'n 24 koeien en die 24
werden er uiteindelijk wel 60. Kees bleek een uitstekende boer, zodat zelfs
boerencollega's kwamen kijken waar die eersteklas melk nou precies vandaan kwam'.
Het zat hem zeker met in een overdadige reinheid van het bedrijf. Na geruime tijd had
Kees genoeg van de koeien, verhuurde zijn land aan bollenboeren en ging schapen
houden op de dijk tussen Ewijcksluis en Den Helder.
Zijn vrouw Tiny heeft daar nog de mooiste herinneringen aan. Schapen op een dijk
vormen nu eenmaal een prachtig beeld. Denkend over een andere bestemming van zijn
land kwam Kees op het idee om er een golfterrein van te laten maken. Dat ging niet
zomaar. Via makelaar Cor Klaver raakte de golffederatie gei'nteresseerd en hapte toe
Iedereen die in onze omgeving van het golfspel houdt en graag een laagdrempelige
club bezoekt kan er terecht. Behalve dat Kees graag zag dat familieleden in de kantine
Historisch Niedorp, informatieblad 2016 nr. 2
