-32-
Op zijn zachtst gezegd, een schrale oogst die wellicht verklaarbaar is. Anton Pieck
heeft zich niet senang gevoeld in de Waard- en Groetpolder, hij had ervaren dat er
nogal wat boeren waren die lid waren van de NSB of er mee sympathiseerden. En dat
hij als 'ridder te voet' het eten voor zijn gezin bij elkaar moest schooien, dat moet voor
hem diep vernederend zijn geweest, iets wat je liever vergeet. Wie hangt een
pentekening of een ets aan de wand of bewaard iets wat herinneringen oproept aan een
bijzonder naargeestige tijd? Vergeten die tijd, de wederopbouw van Nederland stond
voor de deur, niet meer achteromkijken.
Tot slot
In het Nieuw Noord Hollands Dagblad editie Schagen van 13 juni 1946 4) staat het
verslag van het eeuwfeest van de polder Waard en Groet weergegeven. Onder de
genodigden was er een opvallend afwezig. Anton Pieck liet zich vertegenwoordigen
door de heer Noordhof. Deze sprak een woord van dank uit namens Anton voor de
opdracht tot het illustreren van het jubileumboek en ook een woord van dank aan de
bewoners van de polder.
Verder werd er tijdens de bijeenkomst geen woord over het boek gerept. Bijna alle
sprekers spraken over de laatste vijf jaren. De directeuren van het elektriciteitsbedrijf
PEN en het waterleidingbedrijf PWN: 'Wij danken namens onze employes voor de
wederkerigheid in natura tijdens de oorlog.' Waarnemend burgemeester van Winkel
notaris G.J. van Leersum: 'Hoeveel kostbaarheden heeft de bodem van de polder de
mensch opgeleverd. Dit zijn we met zijn alien wel op overduidelijke wijze gewaar
geworden, toen in de barre winter van vierenveertig duizenden hier voedsel zochten en
vonden.'
In 1946 was er nog steeds schaarste aan levensmiddelen, gebruiksgoederen en...
drank. Het polderbestuur dacht dat er een dranktekort tijdens het eeuwfeest zou
kunnen ontstaan en vroeg aan de polderopzichter Oudt: 'kun jij daar een oplossing
voor vinden?' Met gebruikmaking van een oud recept met de ingredienten
kippeneieren, suiker, water en brandewijn werd de vermeende nood gelenigd, een
voile emmer advocaat.
Een citaat van Anton Pieck 5):'Iedereen die de Tweede Wereldoorlog heeft
meegemaakt kan zijn eigen geschiedenis vertellen
De vraag 'Was Anton Pieck in de oorlog ondergedoken in Kolhorn?' kan zeventig jaar
later met nee worden beantwoord.
Winkel, oktober 2015
Literatuur
1) Wijer, Ingrid van de. Anton Pieck en zijn werkkamer. Een verhaal tussen 1895 en 1987. (1992)
2) NIOD, Instituut voor Oorlogdocumentatie te Amsterdam. Map met krantenknipsels 'Anton Pieck'.
3) Arnoldussen, Paul en Olink, Hans. Twee broers drie levens. (2008)
4) Regionaal Archief te Alkmaar, 'Kranten'.
5) Eysselsteijn, Ben van en Vogelesang, Hans. Anton Pieck zijn leven zijn werk. (1981)
Verder ben ik dank verschuldigd aan: Mevrouw A. Nitrauw, conservator van het Anton Pieckmuseum Hattem,
Mevrouw G. Fijnheer-Oudt (Uitgeest),
Familie G. Berkhout (Lutjewinkel),
De heer R. Dijkstra (Kolhorn),
Mevrouw Herman-Singer (Kolhorn),
Mevrouw E. Beers-Geertzema (Winkel).
Historisch Niedorp, informatieblad 2015 nr. 2
