Leendert Lodder en Loesje -45- door Jan Keuken Tijdens een van mijn blijmoedige wandelingen op het kerkhof van onze Fenixkerk kwam ik een keurig geklede oude heer tegen die het graf van zijn vrouw bezocht. En niet een graf met zo'n vrij normale herdenkingssteen, maar met een opvallende groen gelakte metalen box. Daarop werd zijn vrouw, op een aparte plaquette, zwart op i wit herdacht en was er alvast Q *--■*. dezelfde ruimte overgelaten j lis'---'-'* voor hemzelf. Het graf zag er uit alsof er af en toe de nodige aandacht aan besteed werd. Er ft tl'j I werd ook op gezette tijden I I'\ pi een fleurig bloemetje bij m. gezet. Vooraan stond een ^'e^n zwart hordje waarop de naam van vrouw f - tS' nogmaals herdacht werd. HUmC* /'Bl V^B Dit bordje intrigeerde me, omdat het me zeer gepast De zelfvervaardigde metalen box op het graf van zijn vrouw leek om ZOietS OOk toe te voegen aan de inmiddels verplaatste steen waarop Loesje Pinto's sterfjaar werd vermeld: 1944. We raakten in gesprek, zoals dat op een begraafplaats wel eens vaker gebeurt. Niet iedereen heeft zin in een gesprek, dat spreekt vanzelf. Soms komt een vreemdeling langs die naar een bepaalde steen van een familielid zoekt. En soms herinner ik me zo'n steen nog van de oude begraafplaats. De heer Lodder vertelde me dat het kleine bordje afkomstig was van een begrafenisondernemer uit Hippolytushoef en dat het geen bezwaar was om daar eens heen te rijden. Zo gezegd zo gedaan. Hij stond erop om zijn eigen auto te besturen en dat bleek voor deze 93-jarige geen enkel probleem te zijn. Opvallend fit voor zijn leeftijd en nog in het bezit van heldere geestvermogens. Hij heeft me een en ander over zijn verleden verteld. Hij werkte in oorlogstijd in een metaalwarenbedrijf. Omdat hij absoluut geen zin had om voor de Duitse Arbeitseinsatz naar Duitsland te gaan, zocht hij een baantje bij de dorpssmid van Zwammerdam, zodat hij echt onmisbaar verklaard kon worden. Dat werk beviel hem. Vooral het paarden beslaan en het maaimessen slijpen. Na de oorlog heeft hij in de vakbladen zelf een plek gezocht waar hij zich als smid zou kunnen vestigen. Dat werd Haringhuizen. In augustus hebben we in de omgeving een rondje gemaakt, opnieuw in zijn eigen auto. Veilig en zonder aarzelen bestuurd door een inmiddels 94-jarige. We wilden een paar plekken bezoeken die een belangrijke rol in zijn leven speelden. Zo togen we naar Haringhuizen waar hij jarenlang paarden Historisch Niedorp, informatieblad 2014 nr. 2 2.20^ S* lV,ct\et>cu

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2014 | | pagina 45