Leendert Lodder en Loesje
-45-
door Jan Keuken
Tijdens een van mijn blijmoedige wandelingen op het kerkhof van onze Fenixkerk
kwam ik een keurig geklede oude heer tegen die het graf van zijn vrouw bezocht. En
niet een graf met zo'n vrij normale herdenkingssteen, maar met een opvallende groen
gelakte metalen box.
Daarop werd zijn vrouw, op
een aparte plaquette, zwart op
i wit herdacht en was er alvast
Q *--■*. dezelfde ruimte overgelaten
j lis'---'-'* voor hemzelf. Het graf zag er
uit alsof er af en toe de nodige
aandacht aan besteed werd. Er
ft tl'j I
werd ook op gezette tijden
I I'\ pi een fleurig bloemetje bij
m. gezet. Vooraan stond een
^'e^n zwart hordje waarop de
naam van vrouw
f - tS' nogmaals herdacht werd.
HUmC* /'Bl V^B Dit bordje intrigeerde me,
omdat het me zeer gepast
De zelfvervaardigde metalen box op het graf van zijn vrouw leek om ZOietS OOk toe te
voegen aan de inmiddels
verplaatste steen waarop Loesje Pinto's sterfjaar werd vermeld: 1944.
We raakten in gesprek, zoals dat op een begraafplaats wel eens vaker gebeurt. Niet
iedereen heeft zin in een gesprek, dat spreekt vanzelf. Soms komt een vreemdeling
langs die naar een bepaalde steen van een familielid zoekt. En soms herinner ik me
zo'n steen nog van de oude begraafplaats. De heer Lodder vertelde me dat het kleine
bordje afkomstig was van een begrafenisondernemer uit Hippolytushoef en dat het
geen bezwaar was om daar eens heen te rijden. Zo gezegd zo gedaan. Hij stond erop
om zijn eigen auto te besturen en dat bleek voor deze 93-jarige geen enkel probleem te
zijn. Opvallend fit voor zijn leeftijd en nog in het bezit van heldere geestvermogens.
Hij heeft me een en ander over zijn verleden verteld. Hij werkte in oorlogstijd in een
metaalwarenbedrijf. Omdat hij absoluut geen zin had om voor de Duitse Arbeitseinsatz
naar Duitsland te gaan, zocht hij een baantje bij de dorpssmid van Zwammerdam,
zodat hij echt onmisbaar verklaard kon worden. Dat werk beviel hem. Vooral het
paarden beslaan en het maaimessen slijpen.
Na de oorlog heeft hij in de vakbladen zelf een plek gezocht waar hij zich als smid zou
kunnen vestigen. Dat werd Haringhuizen. In augustus hebben we in de omgeving een
rondje gemaakt, opnieuw in zijn eigen auto. Veilig en zonder aarzelen bestuurd door
een inmiddels 94-jarige. We wilden een paar plekken bezoeken die een belangrijke rol
in zijn leven speelden. Zo togen we naar Haringhuizen waar hij jarenlang paarden
Historisch Niedorp, informatieblad 2014 nr. 2
2.20^
S*
lV,ct\et>cu