De moedermavo in Middenmeer -18- door Jan Keuken In de jaren zeventig kregen de leerlingen van de dr. Ariensmavo in Middenmeer opeens gezelschap van moeders, zij het niet in dezelfde lokalen. In de pauzes konden ze elkaar tegen het lijf lopen. Het gebeurde natuurlijk niet helemaal onverwacht, want ze wisten dat de moeders eraan zaten te komen. Deze volwassenen hadden het misschien al bijna opgegeven om ooit nog een voor hen belangrijk onderwijsdiploma te behalen. Maar de tijden waren veranderd. De vrouwenbeweging liet zich niet meer onderschoffelen. Het moest maar eens afgelopen zijn met die gedwongen traditionele nederige positie van de huisvrouw. Er was nu sprake van de tweede emancipatiegolf. Het aanrecht werd niet meer vanzelfsprekend als de aangewezen plaats voor moeders beschouwd. Ze wilden zich eindelijk wel eens laten gelden als een volwaardig lid van de maatschappij. Een behoorlijke educatie hoorde daar bij. Voor opgroeiende meisjes gold al gauw 'Ga niet te vroeg van school!' Blijf zo lang mogelijk doorleren. De kreet 'Marie, word wijzer!' was overal op kleurige affiches te lezen, opgehangen in buurthuizen en scholen. Vrouwen die al lang en breed getrouwd waren en kinderen hadden, keken er met een zekere afgunst naar. Zij waren, naar hun gevoel, min of meer veroordeeld. Doorleren werd voor meisjes in het verleden, heel vaak, als totaal onnodig beschouwd. Ze moesten maar zorgen dat ze een geschikte partner kregen die als een vader het gezin zou beschermen tegen honger en andere ongemakken. Als ze zich toch verder wilden ontwikkelen moesten ze maar zien hoe ze dat voor elkaar kregen. Allerlei opleidingen waren echter voltijds, namen het belangrijkste deel van de dag in beslag. Soms waren ze s avonds. Maar hoe je het ook wendde of keerde: moeders hadden geen tijd, behoorden eigenlijk geen tijd te hebben. Er was een eigenaardig gezegde dat ongeveer als volgt luidde: 'Een vrouwenhand en een paardentand mogen nooit stilstaan'. Moeders konden hun kinderen niet in de steek laten, moesten het huis onderhouden en voor het eten zorgen. Van kinderopvang buiten de deur was nog nauwelijks sprake. Een man komt de eer toe om dit veranderd te hebben. Zijn naam is Anton Remmers. Hij was directeur van de dr. Ariensmavo in Middenmeer. Er waren wat vrouwen die er 's avonds Engelse les volgden. Van hen kwam de vraag of dat eigenlijk ook niet overdag mogelijk was en dan misschien nog kon worden uitgebreid met enkele andere vakken. Ton Remmers had een luisterend oor. Hij ging bereidwillig jaren de strijd aan met een nogal onwillige overheid, maar kreeg het uiteindelijk voor elkaar om in 1975 de moedermavo op te richten. De eerste. Historisch Niedorp, informatieblad 2014 nr. 1

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2014 | | pagina 18