-39-
bij kas zitten. Aan dit recht kwam een einde. Bij Koninklijk Besluit werd per 1 januari
1829 begraven in de kerk verboden. Bij de minder draagkrachtigen was het veelal
gebruikelijk dat zij op het kerkhof in een massagraf werden begraven. Over of dit in
Winkel gebruikelijk was, kan ik niets zinnigs zeggen. In die tijd was het niet
ongebruikelijk. De kunstschilder Rembrandt van Rijn belandde in een dergelijk graf.
De volksmond noemde dergelijke graven meugveel of slokop1.
Grafsteen van meester en voorzanger Pieter Koppedreyer, overleden 12 maart 1741, oud 39 jaar
Terug naar de kerkvloer. Daar zag ik namen die voor mij niet onbekend waren.
Benjamin Medenbach (predikant [A2, B1 Adriaan Hauwert (chirurgijn [F8]), Pieter
Koppedrayer (schoolmeester [F23]) en Jan Slooff (gemeentesecretaris [D3] )2. Zij
worden genoemd in de bundel 'Winkel in 1750' en in het boek 'Historie der gemeente
Winkel'3, geschreven door oud-burgemeester J. Baken (1946 tot 1966). Zijn
pennenvruchten betreffende de 18e eeuw lijken wel wat op onze dagelijkse berichten
in de media.
De steekwoorden van vandaag, 'stagnerende economische groei', 'aantasting
verzorgingsstaat', 'te grote staatsschuld', 'slecht politiek leiderschap' enz. Het lijkt of
deze woorden niet aan tijd zijn gebonden, alleen zijn ze anders benoemd en hebben ze
een andere belevingswaarde. Toegegeven, de media hebben meer oog voor het
landsbestuur, maar toch. Stormt het in de staat, dan krijgen de burgers daar last van.
Historisch Niedorp, informatieblad 2013 nr. 1
1 'Begraven begraafplaatsen'; uitgave Teleac 1994
2 'Grafstenen in de NH kerk'
3 'Winkel in 1750'
