een verkeerden Hoed 1
Jeugdherinneringen betreffende middenstanders
feestgangers. Zo liep deze feestdag ten einde, voor Kolhorn een topdag, waaraan allen
zonder uitzondering met voldoening zullen blijven denken.
Degene dié van het Dlné
Tan den polder Waard en Groet
hoeft mee genotneo wordt beleefd
verzocht d e té ruilen bij dee Heer
P. REU PT Kolhorn,
f
Op 8 oktober 1912 stond het volgende
berichtje al in de Schager courant:
"Degene die van het Diné van den polder
Waard en Groet een verkeerden Hoed
heeft mee genomen wordt beleefd
verzocht die te ruilen bij den Heer P.
Rempt Kolhorn.".
Winkel, najaar 2012
door Aat Wit
Tijdens het regelmatig bezig zijn met het schrijven over heden en verleden van
middenstanders in ons dorp komen vele, vooral jeugdherinneringen naar boven. Zo
kregen we thuis al op jonge leeftijd zondags een dubbeltje (tien centen) van onze
ouders als zakcenten. Dit bedrag mocht in de spaarpot worden gedaan maar als wij er
liever snoep voor kochten, mocht dat ook. Als regel was de keuze van snoep kopen bij
Trijn Koorn. De jeugd maar ook vele ouderen spraken onderling over het
snoepwinkeltje van Trijn Kut, zoals haar scheldnaam luidde.
Kort voor de Tweede Wereldoorlog hadden wij thuis een zeven jaar oud neefje uit
Leeuwarden te logeren. Ook die kreeg evenals wij van mijn ouders tien centen waar
hij snoep van mocht kopen. Vergezeld van mijn vriend Maarten Aalbregtse gingen we
met zijn drieën naar Trijn Koorn om snoep te kopen. Daar aangekomen begroette mijn
neefje de eigenaresse-snoepverkoopster zeer beleefd met de woorden "goedendag
Trijn Kut wij willen graag snoep bij U kopen". Hij wist niet beter of dit was haar naam
iets anders had hij niet vernomen. De reactie op deze begroeting van mevrouw Koorn
was verre van vriendelijk, vergezeld gaande van een niet mis te verstane woordenschat
werd hem de deur gewezen. Wij werden echter wel van snoep voorzien omdat wij ons
netjes wisten te gedragen, zo oordeelde mevrouw Koorn. Zij woonde in een klein oud
huisje dat stond in de 'Slijksteeg' (Westerweg). Trijn Koorn was weduwe en had een
kostganger, al wisten wij toen niet beter dan dat hij haar man was. Van haar woning
was een klein gedeelte ingericht als winkeltje.
Achter een zesruitsraam waren enkele brede planken getimmerd waarop wat snoep lag
uitgestald met daarbij een briefje waarop de prijs stond vermeld. Voor het bedrag van
één cent was al snoep te koop. Het duurste snoep zal bij haar hoogstens enkele
kwartjes 0,25) hebben bedragen. Na het openen van de altijd klemmende deur met
Historisch Niedorp, informatieblad 2012 nr. 2