een verkeerden Hoed 1 Jeugdherinneringen betreffende middenstanders feestgangers. Zo liep deze feestdag ten einde, voor Kolhorn een topdag, waaraan allen zonder uitzondering met voldoening zullen blijven denken. Degene dié van het Dlné Tan den polder Waard en Groet hoeft mee genotneo wordt beleefd verzocht d e té ruilen bij dee Heer P. REU PT Kolhorn, f Op 8 oktober 1912 stond het volgende berichtje al in de Schager courant: "Degene die van het Diné van den polder Waard en Groet een verkeerden Hoed heeft mee genomen wordt beleefd verzocht die te ruilen bij den Heer P. Rempt Kolhorn.". Winkel, najaar 2012 door Aat Wit Tijdens het regelmatig bezig zijn met het schrijven over heden en verleden van middenstanders in ons dorp komen vele, vooral jeugdherinneringen naar boven. Zo kregen we thuis al op jonge leeftijd zondags een dubbeltje (tien centen) van onze ouders als zakcenten. Dit bedrag mocht in de spaarpot worden gedaan maar als wij er liever snoep voor kochten, mocht dat ook. Als regel was de keuze van snoep kopen bij Trijn Koorn. De jeugd maar ook vele ouderen spraken onderling over het snoepwinkeltje van Trijn Kut, zoals haar scheldnaam luidde. Kort voor de Tweede Wereldoorlog hadden wij thuis een zeven jaar oud neefje uit Leeuwarden te logeren. Ook die kreeg evenals wij van mijn ouders tien centen waar hij snoep van mocht kopen. Vergezeld van mijn vriend Maarten Aalbregtse gingen we met zijn drieën naar Trijn Koorn om snoep te kopen. Daar aangekomen begroette mijn neefje de eigenaresse-snoepverkoopster zeer beleefd met de woorden "goedendag Trijn Kut wij willen graag snoep bij U kopen". Hij wist niet beter of dit was haar naam iets anders had hij niet vernomen. De reactie op deze begroeting van mevrouw Koorn was verre van vriendelijk, vergezeld gaande van een niet mis te verstane woordenschat werd hem de deur gewezen. Wij werden echter wel van snoep voorzien omdat wij ons netjes wisten te gedragen, zo oordeelde mevrouw Koorn. Zij woonde in een klein oud huisje dat stond in de 'Slijksteeg' (Westerweg). Trijn Koorn was weduwe en had een kostganger, al wisten wij toen niet beter dan dat hij haar man was. Van haar woning was een klein gedeelte ingericht als winkeltje. Achter een zesruitsraam waren enkele brede planken getimmerd waarop wat snoep lag uitgestald met daarbij een briefje waarop de prijs stond vermeld. Voor het bedrag van één cent was al snoep te koop. Het duurste snoep zal bij haar hoogstens enkele kwartjes 0,25) hebben bedragen. Na het openen van de altijd klemmende deur met Historisch Niedorp, informatieblad 2012 nr. 2

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2012 | | pagina 7