-31-
in de omtrek bekend. Zijn moeder overleed, toen Klaas drie jaar was en de opvoeding
werd toen gedaan door verschillende huishoudsters van zijn vader. Dit gaf de nodige
spanningen. Hij zocht dus al op jonge leeftijd een baantje, waar hij een vak kon leren
en kost en inwoning verdienen. Zo leerde hij het slagersvak, onder andere bij Van
Zoonen in Winkel en Blokker in Abbekerk. In de oorlog werd de slagerij ook ingezet
bij de voedselvoorziening en de gaarkeuken. Zeeman maakte als goede slager een
stevige stamppot. Zijn zoon vertelde: 'Een van de gaarkeukenklanten, Krijn Bak,
kwam op het moment dat hij aan de beurt was, tot de ontdekking dat hij zijn pan
vergeten was. Hij pakte zijn pet van zijn hoofd en zei 'Doe het hier maar in.' Klaas
kwakte de pet vol en zei: 'Dit flik je niet weer!'. Hij was beledigd in zijn
vakmanschap.
Na de oorlog begon de zaak goed te lopen en in 1949 kocht Zeeman zijn eerste auto.
Dat had ook een negatieve kant, want één van zijn klanten zei: 'Bij mij hoef je nu niet
meer te komen.' Als middenstander moest je in die tijd dienstbaar zijn en vooral
nederig! Een aantal jaren later ging de gezondheid van Zeeman zodanig achteruit, dat
hij op 49-jarige leeftijd moest stoppen met de slagerij. De familie Zeeman liet een huis
bouwen in Nieuwe Niedorp, het dorp waar mevrouw Zeeman-Klaver geboren was.
Toch is ze, volgens dochter Atie, daar niet zo gelukkig geweest. Ze miste de
Langereis. Slager Zeeman ging werken bij het Centraal Bureau Slacht
veeverzekeringen en nog weer later werd hij de veehandelaar van de Langereis. Hij
verzorgde voor veel boeren de aankoop en afzet. Ook hier met het keurmerk Kwaliteit
en Goudeerlijk'
Piet Bijwaard werd in januari 1961 de opvolger van Klaas Zeeman. Het was geen
gemakkelijke start, want met Kerstmis had hij met zijn hand in de snijmachine van
Zeeman gezeten. Het gaf geen problemen, want Klaas ging gewoon nog even door.
Aanvankelijk deed Bijwaard ook noodslachtingen erbij, dat wil zeggen, het
noodslachten gebeurde bij Jan Dam in Hoogwoud en het goedgekeurde vlees werd als
'vrijbankvlees' verkocht aan de Langereis. Piet Bijwaard vertelt: 'De zwaarste tijd,
maar ook de mooiste tijd was de winter van 1962-1963. De lage Langereis was
helemaal dichtgesneeuwd, een onvoorstelbaar mooi gezicht. Het wegbrengen ging
allemaal vanaf de hoge kant, over het ijs. In maart kwam de firma Slooves uit Winkel
de wegen schoonmaken en werd de sneeuw met een Caterpillar het water
ingeschoven.' Per 1 januari 1965 nam Bijwaard de slagerij over van Breed in
Hoogwoud en was ook dit bedrijf verleden tijd.
Café 'De Snip'
Nu we ons rondje Langereis bijna hebben voltooid komen we weer bij het café De
Snip' (nu Westerboekelweg 1). Hier was in nog vroeger jaren de opstapplaats van de
veerschuit naar Alkmaar. De naam 'De Snip' herinnert nog aan de tijd van de
trekschuit. Een snip was een soort binnenvaartuig.
Aan de andere kant van de Boekeiweg was toen 'de Schipperij' gevestigd. Dat huis is
in 1947 verbrand. Dat was ook mijn geboortehuis. Het is misschien aardig te
Historisch Niedorp, informatieblad 2011 nr. 1
