-32- Notarisappel In de spiksplinternieuwe wijk die oostelijk van het winkelcentrum is gerealiseerd komen we als straatnamen allerlei oude fruitrassen tegen zoals Paradijsappel, Sterappel, Bellefleur, Goudreinet, Tulpappel, Notarisappel, Juttepeer en Advocaatpeer. Grappig dat Goudreinet hier op zo'n fraaie ouderwetse manier gespeld wordt. We richten ons echter op de Notarisappel. Het gaat hier gedeeltelijk om een stukje vrije sector met een aantal zeer verschillende en royale woningen. Ze staan voor het mooie eigenlijk te dicht op elkaar. Het gebeurt tegenwoordig steeds vaker dat beschikbare bouwpercelen worden ingevuld met een relatief groot woonoppervlak. Je moet nu eenmaal woekeren met je dure grond. Dat gaat dan uiteraard ten koste van de eigen tuin. Het merkwaardige van deze rondlopende zijstraat van de Boomgaardweg is overigens, dat er geen echte zijstraten meer zijn naar andere delen van de wijk. Dat kan alleen te voet of op de fiets. Dit mag je toch wel extra exclusief noemen. Maar die Notarisappel: wat valt er over die appel te zeggen? Wordt hiermee gesuggereerd dat het in het verleden om een notabele dure soort ging? Nee, het gaat hier om het officiële ambt van de kweker. Maar misschien spijtig genoeg niet om een Van Leersum, Kort of Sloos. We moeten voor de Notarisappel naar Lunteren in Gelderland. Even een stukje voorgeschiedenis Zo tussen 1850 en 1900 waren er twee verschillende groepen bezig met het kweken van fruitbomen. De ene groep hield het op enten en veredelen en de andere op zaailingen. Bij zaailingen laat men enigszins op goed geluk pitten in de grond tot ontwikkeling komen. Bij die laatste groep heerste de overtuiging dat het eindeloos enten op de duur zwakke bomen zou voortbrengen. Het leuke van zaailingen is dat men geheel onverwacht een nieuw en interessant ras kan aantreffen met een zeer smaakvolle vrucht. De Lunterse notaris Johannes H.Th.W. van den Ham was daar bijzonder in geïnteresseerd. Johannes was in 1822 geboren in het niet veraf gelegen Barneveld en koesterde als jongen de grote wens om te gaan varen. Zo voer hij als scheepsmaat naar Indië en werd hij tot zijn verrassing bij zijn thuiskomst als een held bejegend. Dat stimuleerde hem om maar weer onmiddellijk het zeegat te kiezen. Halverwege de reis kreeg hij echter al schoon genoeg van het zeemansleven. Na het thuiskomen begon hij aan de rechtenstudie. Als kandidaat-notaris liet hij zich bij zijn broer die in Lunteren notaris was, de praktische kneepjes bijbrengen. Toen zijn broer stierf volgde hij hem op, trouwde met de weduwe en nam bezit van de fantastische tuin met boomgaard die zijn broer achterliet. Zijn interesse in zaailingen was al eerder gewekt. Nu liet hij zijn dienstmaagd alle vrijkomende appelpitjes verzamelen en onder een laagje zand bewaren. In een uithoek van de tuin werd een deel van die pitjes uitgezaaid. Tot Van den Hams verrassing bleek er een aantal appelbomen uit op te groeien met heerlijke vruchten. Hij was nu zo enthousiast geworden dat hij met enkele anderen de Luntersche Tuinbouwvereeniging oprichtte, een vereniging die tot doel had overal in Nederland het gebruik van zaailingen te bevorderen. Men wist op eigen terrein zulke mooie resultaten te boeken dat de appels op diverse plaatsen in de prijzen Notarisappel

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2008 | | pagina 32