Het levensverhaal van Piet Zwagerman, deel XXIV Na dit succes hebben de Amerikanen, zowel als de Russen, verschillende malen goed geslaagde ruimtevluchten gemaakt. De laatste tocht, twee weken geleden, was van twee Amerikaanse ruimtevaarders die 120 maal om de aarde draaiden. Elke cirkel duurde p.m. 160 minuten, zodat ze 8 dagen in de ruimte hebben vertoefd. Ze zijn ook weer heelhuids in de Atlantische Oceaan geland en ze maken het volgens de berichten heel goed. De Russen landen niet in het water, maar op het land en hoe ze dat doen houden ze geheim. Wel konden ze de laatste keer niet ontkennen, dat ze 900 km uit de geplande koers waren neergekomen, maar toch binnen Rusland. "Rusland is groot en de tsaar is ver", zeiden de Russen vroeger. De tsaar is dood, maar Rusland is nog even uitgestrekt, of zelfs nog groter. De Amerikanen zijn niet geheimzinnig met wat ze doen en een reis naar de maan staat nu op het programma. Wanneer zal dat gebeuren? De Russen hebben al eens geprobeerd een onbemand toestel op de maan te laten landen en het vanaf de aarde zo te regelen, dat de landing langzaam en zacht zou geschieden, maar het ding is te pletter geslagen. Wat ze er mee voor hebben weten wij niet, maar wel, dat het een geldverslindende zaak is. Het kost geen miljoenen, maar miljarden. Bij alle herinneringen die ik in dit boek heb opgetekend, heb ik er ook nog wel enkele vergeten. Ik zal er hier één van memoreren: Het was 1947 of '48 toen duizenden jonge soldaten naar Indië moesten, om daar de opstandige beweging tegen het Nederlandse gezag, neer te slaan. Het werd 'Politionele Actie' genoemd, een mooi woord voor een lelijke zaak. Het bleek noodzakelijk om daarvoor een artikel in de grondwet te veranderen, anders konden de Nederlandse soldaten niet in Indië worden ingezet. De koloniën werden tot 'rijksdelen' verklaard en dus werden ze een deel van Nederland. Zo kon er gevochten worden in eigen land. Vóór die tijd had geen Nederlandse soldaat tegen zijn wil in Indië te dienen. Het gehele Nederlands-Oostindische leger bestond uit vrijwilligers. Schepen vol duizenden soldaten voeren naar Indië; er werden zelfs buitenlandse passagiersschepen ingeschakeld. Veel jongens zijn gesneuveld of kwamen als wrakken terug, lichamelijk of geestelijk. Deze politionele actie was bij voorbaat gedoemd te mislukken, daar Amerika en Engeland er helemaal niet mee akkoord gingen en misschien zelfs in stilte de Indonesiërs steunden. In elk geval werd de Nederlandse regering zoveel mogelijk tegengewerkt. Het slot was, dat de Nederlanders met de kous op de kop naar huis moesten en het Nederlands-Oostindisch bezit onafhankelijk werd onder de naam Indonesië. Erg veel hebben de Indonesiërs nog niet bereikt. De toestand is volgens mij nog vrijwel even beroerd als onder het Nederlandse gezag. Maar ze zijn nu baas in eigen huis en ze zien het maar te klaren. Naar mijn mening was het al met al een misselijk gedoe, want wij hadden pas nog vijf jaren onder de moffen gezeten. De Nederlandse regering moest oog gehad hebben voor de dingen die in de wereld gebeurden. Engeland was bezig zijn koloniën stuk voor stuk onafhankelijkheid te verlenen en men moest toch begrijpen dat het kleine Nederland niet in staat zou zijn Indië in bezit te houden. Maar er waren zulke grote kapitalen belegd in Indië, dat men er de bibber van kreeg als men eraan dacht dat dit volledig in rook op zou gaan.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2008 | | pagina 19