Het levensverhaal van Piet Zwagerman, deel XXIV
Na dit succes hebben de Amerikanen, zowel als de Russen, verschillende malen goed
geslaagde ruimtevluchten gemaakt. De laatste tocht, twee weken geleden, was van
twee Amerikaanse ruimtevaarders die 120 maal om de aarde draaiden. Elke cirkel
duurde p.m. 160 minuten, zodat ze 8 dagen in de ruimte hebben vertoefd. Ze zijn ook
weer heelhuids in de Atlantische Oceaan geland en ze maken het volgens de berichten
heel goed. De Russen landen niet in het water, maar op het land en hoe ze dat doen
houden ze geheim. Wel konden ze de laatste keer niet ontkennen, dat ze 900 km uit de
geplande koers waren neergekomen, maar toch binnen Rusland. "Rusland is groot en
de tsaar is ver", zeiden de Russen vroeger. De tsaar is dood, maar Rusland is nog even
uitgestrekt, of zelfs nog groter. De Amerikanen zijn niet geheimzinnig met wat ze
doen en een reis naar de maan staat nu op het programma. Wanneer zal dat gebeuren?
De Russen hebben al eens geprobeerd een onbemand toestel op de maan te laten
landen en het vanaf de aarde zo te regelen, dat de landing langzaam en zacht zou
geschieden, maar het ding is te pletter geslagen. Wat ze er mee voor hebben weten wij
niet, maar wel, dat het een geldverslindende zaak is. Het kost geen miljoenen, maar
miljarden.
Bij alle herinneringen die ik in dit boek heb opgetekend, heb ik er ook nog wel enkele
vergeten. Ik zal er hier één van memoreren: Het was 1947 of '48 toen duizenden jonge
soldaten naar Indië moesten, om daar de opstandige beweging tegen het Nederlandse
gezag, neer te slaan. Het werd 'Politionele Actie' genoemd, een mooi woord voor een
lelijke zaak. Het bleek noodzakelijk om daarvoor een artikel in de grondwet te
veranderen, anders konden de Nederlandse soldaten niet in Indië worden ingezet. De
koloniën werden tot 'rijksdelen' verklaard en dus werden ze een deel van Nederland.
Zo kon er gevochten worden in eigen land. Vóór die tijd had geen Nederlandse soldaat
tegen zijn wil in Indië te dienen. Het gehele Nederlands-Oostindische leger bestond uit
vrijwilligers. Schepen vol duizenden soldaten voeren naar Indië; er werden zelfs
buitenlandse passagiersschepen ingeschakeld. Veel jongens zijn gesneuveld of
kwamen als wrakken terug, lichamelijk of geestelijk. Deze politionele actie was bij
voorbaat gedoemd te mislukken, daar Amerika en Engeland er helemaal niet mee
akkoord gingen en misschien zelfs in stilte de Indonesiërs steunden. In elk geval werd
de Nederlandse regering zoveel mogelijk tegengewerkt. Het slot was, dat de
Nederlanders met de kous op de kop naar huis moesten en het Nederlands-Oostindisch
bezit onafhankelijk werd onder de naam Indonesië. Erg veel hebben de Indonesiërs
nog niet bereikt. De toestand is volgens mij nog vrijwel even beroerd als onder het
Nederlandse gezag. Maar ze zijn nu baas in eigen huis en ze zien het maar te klaren.
Naar mijn mening was het al met al een misselijk gedoe, want wij hadden pas nog vijf
jaren onder de moffen gezeten. De Nederlandse regering moest oog gehad hebben
voor de dingen die in de wereld gebeurden. Engeland was bezig zijn koloniën stuk
voor stuk onafhankelijkheid te verlenen en men moest toch begrijpen dat het kleine
Nederland niet in staat zou zijn Indië in bezit te houden. Maar er waren zulke grote
kapitalen belegd in Indië, dat men er de bibber van kreeg als men eraan dacht dat dit
volledig in rook op zou gaan.