-33-
Onze Westfriese Omringdijk
Zomaar ineens lag daar een nieuw plannetje. Een plannetje om een gedeelte van de
Westfriesedijk, gelegen tussen Kolhorn en de Langereis, maar eens van een breder
wegdek te voorzien. Dat zou mooi uitkomen voor allerlei vrachtverkeer, o.a. van de
Hartweg en misschien ook wel voor de grote kaasfabriek in Lutjewinkel. Daarvoor
moest de befaamde dijk - het langste en grootste monument van Nederland - juist
hier opnieuw verlaagd en vernederd worden.
Wie zich wel eens tussen vier en zes uur 's middags op deze 60 km weg bevindt
verbaast zich over het feit dat zowel vrachtwagens als personenauto's niet de minste
moeite hebben om er tenminste 80 te rijden. Harder kan ook. Dat dit vaak nogal
onaangenaam voor de fietsers is, zal duidelijk zijn. Een apart fietspad terzijde van de
dijk is bepaald geen slecht idee, ook al doet dit natuurlijk weer wat af aan - wat je zou
kunnen noemen - de authentieke dijkervaring. Zo is dat nu eenmaal met meer asfalt.
Gelukkig heeft de gemeenteraad van Niedorp zich en bloc tegen de rijwegverbreding
verklaard zodat het gezonde verstand, wat dat betreft, lijkt te zegevieren. Maar wat
heet gezond verstand?
Er is opnieuw een boek verschenen over onze omringdijk. Dat mocht best wel na
Schilstra's klassieker 'in de ban van de dijk' uit 1974. Het heet nu 'de Westfriese
Omringdijk' met als ondertitel 'geschiedenis van een monument'. Het ziet er beslist
mooi uit met een keur aan kleurenfoto's en is samengesteld door een viertal auteurs
van wie Ruud Spruit, o.a. als directeur van het Westfries Museum, de bekendste is. De
redactie was in handen van ene Arne Haytsma van het ROB (de Rijksdienst voor
Oudheidkundig Bodemonderzoek). Dus vijf personen hebben zich ingespannen om
iets te maken wat de moeite van het lezen waard zou zijn. Op grond van de toch niet al
te positieve recensie had ik het nog niet aangeschaft. Iemand was echter zo aardig het
mij cadeau te doen. Nu mag je eigenlijk een gekregen paard niet in de bek kijken, dus
zal ik me beperken.
Wat viel me onmiddellijk op bij het
doorbladeren? Ik geloofde eigenlijk mijn
ogen niet: de schrijvers hebben zonder
pardon de Kennemerstad Alkmaar
volledig ingelijfd, geannexeerd. Dat is
uiteraard onvergefelijk. Op één van de
eerste bladzijden staat een prachtig
kaartje van Westfriesland en zijn om
geving afgedrukt. Daar is met een dikke
rode lijn een omringdijk ingetekend die
nota bene heel Alkmaar omsluit. Te gek
voor woorden. Men heeft kennelijk geen
enkele moeite genomen het wat
door Jan Keuken
Een betreurenswaardige vergissing!
