-32- andere hier in het noorden werden drie molens achter elkaar geplaatst in een zogeheten 'molengang'. Dat was nodig omdat elke molen afzonderlijk het water maar een stukje omhoog wist te brengen. Pas omstreeks 1800 werd het oude scheprad door een vijzel vervangen. Dat was het moment waarop een aantal molens in de Waard overbodig werd, zo ook de ondermolen in onze molengang. Deze bevond zich links, een stukje zuidoostelijk van de brug. De middenmolen was rechts aan het eind van de sloot gesitueerd, waar de ringdijk om de polder ook nu nog te vinden is. Je kijkt er vanaf de brug zo op uit. Deze middenmolen werd omstreeks 1800 bemalen door ene Pieter Steen die leefde van 1766 tot 1831, een directe voorvader van de oude heer Steen. De bovenmolen stond natuurlijk ook bij de ringdijk, een stukje links van de midden molen. Deze bovenmo len maalde het water uiteindelijk uit in de ringvaart. Er is nog iets van het molenerf te vinden als men de moeite neemt eens langs het kanaal naar het Waarland te fietsen. Er loopt geen echt pad, dus men moet de Uitsnede uit een 'Caerte van de Heer Huygen Waert Anno 1631 hobbelige kanaalkade Van molenaar Pieter wordt ergens genealogisch opgemerkt dat hij wel 12 kinderen heeft gehad. Je vraagt je af hoe iemand die ooit met goed fatsoen in een watermolen zou kunnen onderbrengen. Maar wellicht zijn er velen vroegtijdig gestorven. Hoe dan ook, een van zijn zonen, Jan, blijkt ook weer watermolenaar geworden. Waar precies, is me spijtig genoeg, nog onbekend. Hoe gaat het intussen met de heer Steen? Onze uitvinder/constructeur van dé visfileer- en onthuidmachines vindt het eigenlijk allemaal wel genoeg geweest. Als je boven de negentig bent mag dat wel, zo langzamerhand. Overigens is hij in mijn ogen voor zijn leeftijd nog redelijk gezond. Zijn gehoor is nog uitstekend en aan zijn verstandelijke vermogens hoef je niet te twijfelen. Af en toe zoek ik hem eens op in zijn grote huis te Sint Pancras. Het is een bijzonder interessante man die wel heel veel narigheid heeft beleefd, maar desondanks een onuitwisbaar stempel heeft gezet op de machinale visverwerking in de wereld. Hij mag zeker tot de grote zonen van ons dorp worden gerekend! (De Tocht bestaat ook al lang niet meer en is bij de Boomerpolder getrokken) maar VOOr lief nemen. Nieuwe Niedorp, oktober 2007

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2007 | | pagina 32