24 Was er een heilige Gert mud? Wis en waarachtig! En nog wel een abdis. Een abdis, of moeder overste, van het eerste vrouwenklooster in de Nederlanden! Abbegeerte blijkt dus bij nader inzien een zeer goed herkenbare en voor de hand liggende verbastering van Abdis Gertrudis. Mocht men daar nog aan twijfelen dan kan hier verwezen worden naar de Gertrudiskerk in Utrecht die al sinds eeuwen bekend staat als de Geertekerk. De Geertekerk aan het Geertekerkhof 22. Volgens sommige naamkundigen zou haar naam letterlijk kunnen betekenen 'de krachtige met de speer' dan wel 'zo krachtig als een speer'. Dat eerste lijkt wat beter bij een man te passen en dat laatste bij een vrouw. En wat voor een vrouw! We zullen daar maar eens uitgebreid op ingaan, zodat we straks enig idee krijgen van wie onze voorouders ooit in huis hebben gehaald. Gertrudis als zeer veelzijdige beschermheilige We moeten voor haar heiligenleven zelfs terug naar de 7e eeuw, naar een tijd ruim vóór onze bekende evangeliepredikers als Willibrord en Bonifatius. Ze werd in 626 geboren als adellijke dochter van Pepijn van Landen, opperhofmeester van koning Dagobert en een voorvader van de beroemde Karei de Grote. (De koningen in de tijd van Dagobert hielden zich bij voorkeur bezig met alle mogelijke plezierige zaken en lieten het regeren en oorlog voeren graag aan de hofmeesters over, met als gevolg dat deze vertegenwoordigers als vanzelf de macht in handen kregen.) De echtgenote van Pepijn, Itta, stichtte na zijn dood een vrouwenklooster in Nijvel (een plaats ten zuiden van Brussel) en benoemde zichzelf tot abdis. In feite was dat eerste vrouwenklooster in die Frankische tijd nog zó ongewoon dat het op heel wat verzet stuitte, maar Itta zette door. Ze liet haar dochter Gertrudis ook intreden. Toen deze 20 jaar was geworden - een iets andere leeftijd wordt ook wel genoemd - mocht zij de functie van haar moeder overnemen. Volgens de verhalen was ze al vroeg dermate religieus dat ze tijdens een feest bij koning Dagobert een huwelijksaanzoek van een of andere adellijke rijkaard zonder aarzelen had afgeslagen. Ze zou trouwen met de eeuwige schoonheid die de oorsprong is van de schoonheid van alle schepselen...' Deze opmerkelijke woorden werden haar ongetwijfeld door een latere geschiedschrijver in de mond gelegd. Na het stichten van diverse kerkjes en een uiterst streng leven vol zelfverloochening, is ze zo verzwakt dat ze haar ambtskleed moet overdragen. Enkele jaren later, op 33jarige leeftijd sterft ze. Maar in het hiernamaals krijgt ze alsnog een zeer uitgebreide functie. Ze wordt niet alleen patrones tot verzoening van vijanden, maar ook van de verdrijving van zeemonsters bij schepen(.En verder van de pelgrims, van de stervenden, de reizigers, de ziekenhuizen. Van de armen, de weduwen, de landbouwers en de tuinmannen inclusief de producten van de land- en tuinbouw. Maar tegen de

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2007 | | pagina 24