Veranderingen
Er is altijd wel iéts te vertellen over onze Niedorper architectuur en aanverwante
zaken. Het eerste waar ik graag wat over wil zeggen is de nieuwe brug bij het zwarte
huis van Spaansen. Die brug past er zo goed bij, datje eigenlijk meteen nieuwsgierig
wordt naar de ontwerper. Of hebben we hier met een ontwerpster te maken uit eigen
kring?
Aan het Laagzijdje is
intussen een zeer eenvoudige
woning getransformeerd in
een beeldbepalend bouwwerk
van jewelste. Het simpele
zadeldak is verwijderd en
vervangen door een veel
hogere ronde vorm. Met de
oorspronkelijke puntgevel is
men zeer fantasierijk om
gesprongen zoals de foto laat
zien. Aanvankelijk was ik
bang dat het de omgeving
weer meer kwaad zou doen
Nieuwe Niedorp heeft er weer een bijzondere vorm bij (Jan goed. Van 'meerwaarde'
naar 'minderwaarde' is zo gebeurd. Dat valt hier alleszins mee. De hoogte van de
boerderij in de directe omgeving is duidelijk medebepalend voor het geheel. Het
aardige Laagzijdje is gelukkig niet beschadigd. Het is wel zo, dat zo'n bijzondere
vorm m.i. maar één maal in het dorp mag voor komen.
Dat geldt eigenlijk nog sterker voor het zwarte huis van Spaansen, waaraan sommige
mensen maar niet kunnen wennen. Ik vermoed dat juist die zwarte kleur op nogal wat
verzet stuit. Zwart ziet men wellicht onbewust als de kleur van de dood en daar wordt
men liever niet mee geconfronteerd. Of het moeten al schuren zijn, zoals bijvoorbeeld
de turfschuren op de dijk in Kolhorn. Ik moet trouwens zeggen, dat ik van allerlei
landbouwschuren, de zwarte schuur van de heer Smit aan de Kanaalweg een bijzonder
goed voorbeeld vind. Laat ze alsjeblieft niet te veel opvallen, schilder ze zo donker
mogelijk. En dan liefst zonder die opvallende witte of rode deuren. En laat niet allerlei
kennissen hun oude bestelauto's, patatwagens of caravans naast zo'n onopvallend
bouwwerk stallen. Vriendelijkheid moet niet ten koste gaan van onze landschappelijke
waarden.
Het ergste wat ik de laatste tijd te zien krijg is, gek genoeg, een spierwit geschilderd
boetje met een groen deurtje dat in al zijn opdringerigheid en onbenulligheid be
hoorlijk de aandacht vraagt. Dat merk je als je met je fiets over ons laatste stukje
'echte' trambaan rijdt. Met wit moet je oppassen: het valt nu eenmaal ongelofelijk op.
Kennelijk zien de eigenaars dat anders, of ze zijn juist reuzentrots op hun creatie.
-20-
door Jan Keuken