-17-
zeker een kras staaltje. Dan ook nog iets over de vriendschap van dieren. Op een
voorjaar had ik een geldekoe (een niet drachtige koe red.) verkocht aan broer Dirk en
ze liep in het land van hem achter de boerderij bij de andere koeien. Nu had ik naast
het grasland van Dirk een stuk bouwland waar ik op de walakker ernaast een stuk uien
had. Daar was ik enige dagen aan het wieden en steevast kwam mijn oude koe mij
gezelschap houden. Als tegen 2 a 3 uur 's middags het hele koppel naar huis kwam en
ging liggen te herkauwen, dan liep mijn oude koe apart en ging aan de walkant
tegenover mij liggen. Ik had het beest acht jaar gehad, zelf opgefokt en ze was de baas
bepaald niet vergeten. Een paar eigenaardige dingen over het runderras, waarvan de
intelligentie niet hoog geschat wordt.
In de herfst van 1964 waren onze kinderen Jan Zwagerman en Janke Schuurman 25
jaar getrouwd en dat feest hebben ze hier, in Nieuwe Niedorp gevierd, want ze
woonden nog maar kort in Wijhe, zodat ze het liever in ons dorp deden. In het café van
Hees. Voor ons was het mooi dichtbij.
Een jaar later moesten we het 50-jarig huwelijksfeest van onze neef Lourens uit
Hoogkarspel bijwonen. Daarvoor hadden we een auto met chauffeur gehuurd en zijn in
de nacht weer thuisgekomen. In dat zelfde jaar ging onze oudste kleinzoon Dirk
Zwagerman in het huwelijk met een meisje uit Losser. Daar zijn we ook naar toe
geweest. Op een woensdagmorgen stapten wij in de SB-bus naar Heerenveen. Het was
koud en regenachtig en het was een hele zit (twee uur). Vandaar met de trein naar
Zwolle waai- Jan op het perron stond en ons een taxi aanbood naar Wijhe. De volgende
vrijdag was de trouwpartij in Losser. Eerst met de trein naar Deventer, dan naar
Enschede en vervolgens met de bus naar Losser, 's Avonds dezelfde reis in
omgekeerde richting.
Het is een eigenaardige belevenis als een kleinkind van je gaat trouwen. Dan is het
soms alsof je het verleden zo weer voor je ziet oprijzen. Je eigen trouwdag(!) en nu
reeds die van je kleinzoon. Wat is het leven kort, tenminste zo zie je het als je oud
bent. Voor de jonge mensen is het alsof het een oneindige tijd zal duren. Wij hebben
ze alle goeds toegewenst en wij hopen dat zij het gemakkelijker zullen hebben dan wij.
Dat zij geen twee wereldoorlogen hoeven mee te maken. Nee, dat niet!
Voorlopig is mijn verhaal ten einde, maar nu ik het overgeschreven heb in een boek en
het zo nog weer eens goed heb nagezien om de fouten te vinden, kom ik tot de
ontdekking dat ik iets heb vergeten. Want de afgelopen week kreeg ik toevallig een
oud boekhoudschrift in handen en daar stonden nog belangrijke dingen in betreffende
de ontvangsten en uitgaven over heel wat jaren. Ja, in die tijd waren er nog geen of
weinig boekhoudbureaus en wij deden de boekhouding zelf. Ik ben eenmaal bij de
belastinginspecteur in Alkmaar ontboden, omdat ik geprotesteerd had tegen een
aanslag in de inkomstenbelasting van 44. Het was al niet veel, maar ik had geen
belastbaar inkomen gehad dat jaar. Ik weet niet meer welk jaar. Ik had er zoveel met
geen of weinig inkomen. De inspecteur vroeg mij op een bepaald tijdstip bij hem te
komen met mijn boekhouding. Ik erheen en de ontvangst was heel vriendelijk. Hij
keek eerst de ontvangsten na en merkte toen op: "Zwagerman, U hebt voor melk,
