-36-
verwijderen en prepareren. Als prettig aanvoelend slaapkamerkleed heeft de vacht heel
lang gefunctioneerd. En als dat zo in ons spel te pas kwam sloegen wij hem om ons
heen en werden we ineens hond, leeuw of tijger. Uiteindelijk is hij uit ons ouderlijk
huis verdwenen. Waarschijnlijk als volkomen versleten tapijtje weggegooid. Een
beetje spijtig, ik had er graag nog een foto van gemaakt.
De familie Visser had zeker iets met fietsen. Op de
schuurzolder van hun voormalige familiehuis waren
nog lange tijd roestige resten van buitengewoon
merkwaardige rijwielen te vinden. Rijwielen uit de
oertijd, zogezegd.
't Schijnt dat die in mijn jongenstijd ongemerkt zijn
overgedaan aan het museum van Burgers Rijwielen,
de eerste Nederlandse fietsenfabriek uit 1869. Die
fabriek is al lang ter ziele en dat museum
ongetwijfeld ook. Hopelijk zijn de museumstukken
niet verloren gegaan maar respectvol afgestaan aan
het Nationaal Fietsmuseum in Nijmegen. Ik zal er
een dezer dagen eens een kijkje nemen.
Om even wat dichter bij huis te blijven:
Laatst reed ik op het fietspad naar het
winkelcentrum. In de berm een dame met aangelijnd
een grote hond, misschien een herder. Het dier stak
plotseling het fietspad over en ik kon nog net met
mijn vrijwel nieuwe Gazelle een noodstop maken.
Dankzij deze noodstop reed ik het grote beest niet
aan en ging ik gelukkig niet over de kop. Je zou je
nek kunnen breken, al ligt een heupbreuk waarschijnlijk meer voor de hand. Daar moet
je als 70- jarige toch niet aan denken. Helaas brak er aan mijn voorvork wel het een en
ander waardoor het voorwiel volledig blokkeerde.
Nam de dame hiervoor enige verantwoordelijkheid? Ze dacht er eenvoudig niet over.
'Hij kwam alleen maar vriendelijk op U toe' was haar commentaar. Ze voegde er nog
aan toe, dat de fiets ook wel kapot was gegaan als ik plotseling voor een auto had
moeten stoppen... Het was zo'n oerdegelijke zware Gazelle die ik verder het fietspad
af mocht sjouwen in de stellige overtuiging buitengewoon honds behandeld te zijn.
Hoe komt het toch dat sommige hondenliefhebbers geen enkele kritiek in verband met
hun viervoeter kunnen verdragen?
Ik vertelde mijn belevenis aan de bekende Marijke Barten uit Winkel. Zij had toevallig
ook een dergelijke ervaring. Ze liep in het Pettemerbos te wandelen toen ze tot haar
grote ontsteltenis ineens een hond op haar nek voelde springen. Commentaar van de
eigenares: 'Als U niet van honden houdt moet U hier niet lopen!' Marijke was te
verbouwereerd om haar nog van repliek te dienen. Zelfs het feit dat honden in dat bos
aangelijnd behoren te worden kwam niet over haar lippen.
Met sommige hondenbezitters is het wel héél slecht kersen eten.
De broer van Arie, Maurits (Maus)
Visser (de latere rector-magnificus van
de Landbouwhogeschool te Wagenin-
gen) op zijn vélocipède.
Nieuwe Niedorp, oktober 2006
