Het levensverhaal van Piet Zwagerman, deel XX
M«uti iV, o^waye-y'" iv»< a^f'
iet/ £--»-- ita-M. «Me-*»*»-»-*»», «^i <£-&~n. y#^-t
<1^/'it^«■>-
Nog 9 jaar heeft dominee Schermerhorn geleefd. In die jaren kwam hij elke zomer een
keer in ons dorp en eenmaal zei hij, toen ik hem vroeg hoe hij het maakte, "Ja Piet, ik
ben nu bezig mijn laatste restje levenskracht op te teren." Hij had het goed gevoeld. De
eerste december 1955, zijn 89ste verjaardag, heeft hij nog beleefd, maar hij wist toen
dat zijn dagen geteld waren. In het voorjaar van 1956 kwam zijn stervensuur. Over de
jaren '45 tot '51, toen Co en ik uit het bedrijf gingen om het aan onze schoonzoon en
dochter over te laten, heb ik reeds het een en ander verteld. De jaren die nu volgen zijn
niet meer zo rijk aan belangrijke gebeurtenissen. Geen wonder ook; in je levensavond
of tenminste in de late namiddag wil je het wel wat kalmer aan doen. Toch zou ik mei
1949 nog een goed betaalde betrekking kunnen krijgen, namelijk het voorzitterschap
van de Noordermarktbond. De voorzitter, de heer J. Kliffen, trad af wegens het
bereiken van de 70 jarige leeftijd. De leden van die verenigingen hielden een
bespreking met elkaar wie na Kliffen voorzitter zou worden. Twee van onze leden
kwamen in aanmerking, namelijk Jacob Kostelijk en Piet Zwagerman. Hoewel
Kostelijk nog heel wat jaren jonger was dan ik, meende hij, met vooral het oog op z'n
drukke bedrijf, het niet te kunnen aanvaarden. En ik was 64 jaar en kon het dus nog
maar zes jaar wezen. Maar ik meende ook neen te moeten zeggen. Ten eerste om mijn
leeftijd, ten tweede omdat ik op N. Niedorp woonde en een auto zou moeten
aanschaffen om alle dagen naar Langedijk te gaan. En dan, Jan Kliffen, was een
geboren Langedijker, kende iedereen en had de goede kwaliteiten voor deze
belangrijke functie. Om de vergaderingen te presideren, daar zag ik niet tegen op, maar
tegen de dagelijkse plichten van de voorzitter wel. Wij hebben toen op die vergadering
besloten om de secretaris van de bond, de heer P. Duyvis te benoemen en zo is het ook
gebeurd. Duyvis was een hoogstaand mens, een beste kerel, maar toch ondanks die
goede eigenschappen viel hij als voorzitter niet altijd mee. Hij kon soms maar moeilijk
besluiten.
-20-
Sc*#-» ac*<Z*
£^**02*, St*t*u*f'r>*AA~0 1n^c*-Ó
d>2*-+-¥ ,-^4 oi <h<>t>ii^»(;
Xs+0 0<£tP*e ■>m-e».e>st. «•-%, -^G-4!*H, <^tx. i£JSL**£ e&**b~?
t>^4- t£«~. -*6>-pï*-é2f>1ri£ -é~y^ léd. *<JH*t, <*-*»*.
Hier een proeve van het voorbeeldige handschrift van Pieter Zwagerman.
