-19-
tweede zoon, Koenraad, was wat gewilliger, maar kreeg als koning uitermate weinig
zeggenschap. De Duitse landen hadden kennelijk niet veel met hem op.
In Italië behaalde vader Frederik ineens nederlaag op nederlaag. En tot overmaat van
ramp trokken er bedelmonniken rond die, als afgezanten van Innocentius IV, de
gelovigen tegen hem opzetten. Hij werd vereenzelvigd met de antichrist en hij werd er
zelfs van beschuldigd samen met zijn kanselier een boek te hebben geschreven waarin
Mozes, Jezus en Mohammed als oplichters werden gekenschetst. Geen wonder dat hij
in 1245 opnieuw in de ban werd gedaan en vervallen werd verklaard van al zijn Duitse
lenen.
De zeer godsdienstige en krijgshaftige Willem II mocht van Innocentius IV proberen
om orde op zaken te stellen. Aanvankelijk, gek genoeg, als een soort 'tegenkoning'
omdat de onmachtige Koenraad nog niet van het toneel was verdwenen. Deze stierf
echter in 1254, zodat er toch nog een paar jaar voor Willems echte koningsschap
zouden overschieten.
Intussen hadden de
aanhangers van
keizer Frederik zich
niet zomaar gewon
nen gegeven. Het
kostte Willem zelfs
een half jaar om de
belangrijke keizers-
stad Aken in te ne
men. Dat lukte
uiteindelijk, met no
ta bene de hulp van
West-Friezen. Die
waren zó vertrouwd
met water dat juist
zij een noodzakelijk
geachte inundatie
mochten regelen. Hierna volgden er in de loop van zo'n tiental jaren meer steden die
Willem aan zijn zegekar kon binden. Hij zou op de duur zeker in Rome tot keizer zijn
gekroond als hij niet door het West-Friese ijs was gezakt. Een 'roemrijke en nog veel
belovende carrière' vond hier dus een uiterst kil einde. Waar dat precies gebeurde zal
wel altijd onduidelijk blijven en waar zijn lijk eens verstopt lag onder een haardplaat
zeer waarschijnlijk ook. In elk geval liggen zowel de Koningspade als de Berkmeer op
een te verwaarlozen afstand van onze Fangereis, die hoogst eigenaardige grens tussen
twee West-Friese gebieden. We moesten dat grenswater toch maar wat vaker
oversteken. De West-Frisiaboerderij op zich is best de moeite van een bezoek waard
en die goed bedoelde kapel van Adriaan is uiteindelijk toch een monument.
Nieuwe Niedorp, oktober 2006
Literatuur o.a.:
Ronald de Graaf: 'Oorlog om Holland' en 'De koning, het ijs en de dood' in WFON 2006
P. Bossen: Kroniek van de dorpen Aartswoud en Hoogwoud
C. D. J. Brandt, H. van Werveke e.a.: Wereldgeschiedenis deel IV
Het weinig eervolle einde van een koning (tek. S. FokkeAVestfries museum)
