-27-
schapen die stuk voor stuk kipmak waren. Elke morgen werd "de Ket" voor de slee
gespannen en zo bracht Opa de melk over het onverharde pad naar de weg.
"De Vos" werd te oud. 't Was al na de oorlog toen Opa op een donderdag een ander
paardje kocht in Schagen. Opie die wist dat Opa goedgelovig was en geneigd uit
medelijden een dier te kopen wachtte Opa's terugkomst met spanning af. Toen ze hem
met het deerniswekkende dier zag komen barstte ze in snikken uit. Een verwaarloosde
vacht, een doorgezakte rug en kreupel. "Noh", zei Opie, "Kaik Kees nou toch urs. Wat
moete we met dat arme beiske?" Maar ze kreeg ongelijk met haar klacht, want na niet
te lange tijd, glansde de nuwe ket. Ze was niet meer kreupel en deed dapper en
gemoedelijk haar niet al te zware werk.
De "nuwe ket" had een vervelende eigenschap, 't Was een swummer. En eenmaal in
sloot kon ze er nooit meer zelfstandig uitkomen. De buren moesten er aan te pas
komen om het beest weer op de wal te krijgen. Er werden touwen bij gehaald. Er was
veel geduw en getrek en nog meer discussie over de juiste tactiek. De eerste keer
vonden de helpers het nog een interessante klus, maar toen ze binnen een paar
j, maanden voor de derde keer met touw en lichaamskracht aan het werk moesten was
het enthousiasme niet zo groot meer. De "Ket" moest definitief an 't seel.
De pathéfoon
Opa had een koffergrammofoon gekocht bij "Klooster en Kiebert" in Alkmaar. Na
enige tijd had hij vijf platen met succesnummers als "Hollanders willen we zijn" en
"Kleine Greetje uit de polder."
Het verhaal van de aankoop van de grammofoon mocht Opa graag vertellen. "Ik zeg
teugen de Kiebert," zegt Opa, "ik wou een nuwe pathéfoon van je koupe. Noh hai zaid:
Bakker dat ken. Wat voor een prais hê je in 't hoofd? Ik zeg, ik wil gien barrel, want
m'n ore benne goed. En as ie niet goed speult, den hoor ik dat metien. Dat Kiebert
said: "Ik heb in de gate datje d'r verstand van hewwe. Dat maak ik wel d'rs aars mee.
Hai said, ik heb er hier ien staan voor mense die verstand van muziek hewwe. Bekaik
'm maar ders goed, den zal ik een plaat op zette. Dat hai liet 'm speule en ik zeg, ik
hoor 't al. Dut is een hele best. Je moste 'm maar met de vrachtman meegeve. Den zal
ik je betale."
"Kleine Greetje uit de polder." Was één van de favoriete nummers die Opa en Opie
graag meezongen. Opa vol overtuiging en Opie omdat Opa het zo prachtig vond. Door
de metalen naalden, die toen werden gebruikt, had zo'n plaat veel te lijden. Soms als
het toerental terugliep, waardoor Greetjes tempo zakte en de zanger in de basregionen
belandde, moest weer worden opgedraaid. Zo ontstond er gemakkelijk een kras. Na
een paar maanden kwam Greetje daardoor uit de polder, de polder, de polder.
Als de stemming er goed inzat werden er liedjes gezongen die in Opa's jonge jaren
voor ondeugend doorgingen. Ik herinner me het eerste couplet van een lange ballade
die Opa met veel bravoure ten gehore bracht:
In de bossen rondom Haarlem
Loopt een naakte kerel rond
Door wiens plotseling verschijnen
Heel wat herrie reeds ontstond
Meestal zijn het jonge dames
