vraag uit België. Daar betaalden ze beter dan onze regering, dus gingen de klompen
niet naar het noorden, maar in zuidelijke richting. Dat was het!
Augustus '46 kwamen er twee dorpelingen op een avond bij ons met een eigenaardige
boodschap. Vóór de oorlog was er reeds vele jaren in ons dorp een feestdag voor de
ouderen boven de 65 jaar. Tijdens de oorlog was daar niets meer van gekomen. De
twee hadden een praatje met elkaar gehad, dat het wel mooi zou zijn als dit jaarlijkse
feest weer gehouden zou worden. Ze kwamen mij vragen of ik zin had met hen een
comité in het leven te roepen, dat die dag zou verzorgen. Voor ze heen gingen lagen de
plannen op tafel. Twee personen van de Langereis, één van Terdiek, twee uit het dorp,
één uit de Moerbeek en één uit 't Veld zou gevraagd worden zitting te nemen in het
comité en ze wilden dan dat ik voorzitter werd.
Augustus '46, 't was nog een krappe tijd. Alles was nog op de bon. Je kon eigenlijk
nog niets vrij kopen. Maar wij wisten de mensen er warm voor te maken en behalve
geld vloeiden ons ook zaken in natura toe. De een gaf tarwe, de ander boter, weer een
ander had een stuk ham te missen. De fouragehandel, firma Van Herwerden, gaf en
maalde het graan, builde het meel en zo deed ieder wat. Van de zuivelfabriek te
Lutjewinkel kregen wij enige kazen, de bakker bakte de kadetjes, kortom ieder zette
zijn beste beentje voor. 't Was een lust om lid van het comité te wezen. Maar hoe
zouden wij gaan? Dat werd ook opgelost. Er waren wel haast geen bussen meer en nog
maar weinig particuliere auto's, maar met een paar vrachtauto's erbij raakten we toch
naar Amsterdam. Hoewel het maar een eenvoudig tochtje was, de blijdschap en de lol
om zo met elkaar uit te wezen maakte deze eerste tocht na de oorlog tot een prachtdag.
Na de aankomst 's avonds in het dorp was iedereen op de been en in het café bij de
kerk hadden wij nog de napret.
De voorzitter hield een korte rede en ook anderen lieten zich niet onbetuigd, zodat ook
die eerste avond gezellig verliep. Niedorps Amusements Orkest troonde op het toneel
en speelde met enthousiasme. Alle volgende jaren werd die tocht gehouden en het is
dit jaar de twintigste keer na de oorlog. En steeds wordt er voor dit doel veel geld
gegeven door de Nieuwe Niedorpers. De comitéleden, die allen hun wijk hebben,
klagen nog steeds niet over te weinig giften. Het gaat zelfs nog steeds beter. Wij
hebben wel jaren gehad dat er een tekort was, maar dan sprong de wezenadministratie
bij. De laatste jaren hoefde dat niet eens en toch worden de kosten steeds hoger. Voor
zo'n tocht tien jaar geleden 1600, nu 2500. Vooral de bussen en het middagmaal
zijn de belangrijkste uitgaveposten. Het brood met beleg, dat valt wel mee. De
comitéleden met hun vrouwen verzorgen dat brood de dag tevoren en dat gaat dan bij
de slager in de ijskast. Zodoende zijn de broodjes heel smakelijk. De verzorging en het
inpakken van zo'n 600 a 700 kadetjes was altijd een aangename taak. Het gebeurde bij
de bakker. Tien jaar was ik voorzitter, maar toen ik 70 jaar was geweest, heb ik
gemeend voor die baan te moeten bedanken. Deze feestdag voor de bejaarden zal
wellicht in de toekomst z'n betekenis verliezen. De mensen gaan meer uit en hebben
allicht niet meer zo'n behoefte aan een dergelijk feest.
In de jaren tussen 1920 en 1930 is met die tochten begonnen en het had tot doel, de
arme, oude ingezetenen van de gemeente zo'n feestdag te verschaffen. Er werd toen
door autobezitters gratis gereden. Van bussen was nog geen sprake. Na de oorlog is het
-21-
